Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Ware het daarbij nu nog maar gebleven, wellicht dat men in de Koloniën zou gezwegen hebben. Maar Koning George had nog andere plannen. De oorlog tegen Frankrijk had Engeland een' schat van geld gekost, en om de rente van de nieuwe staatsschulden te kunnen betalen, besloot hij de belastingen in de Koloniën te verhoogen.
Een enkel voorbeeld geeft nog geen geldige aanwijzing van den koers dien het geslacht van 1828 moest opgaan, het spreekt vanzelf. Er is meer noodig dan het geval van George Meredith om de ontwikkeling en opvolging te toonen van hun loopbaan. Laat mij daarom nog een naam noemen, bv. dien van Taine . Ook Henri Taine werd in 1828 geboren.
Eene andere merkwaardigheid van deze streek is het onderaardsche klooster Wardzia, waar, naar men zegt, de zoo even genoemde koning George begraven ligt met velen zijner opvolgers. Men verhaalt, dat dit klooster even veel cellen bevat, als er dagen in het jaar zijn.
Ik geloof dat hij zijn best doet om dood te gaan, maar ik weet niet of het hem gelukken zal." "Waar is hij?" zeide George ongeduldig. "Laat mij hem zien." Het gezicht des jonkmans was bloedrood geworden, en zijne oogen schoten vonken; maar hij achtte het voorzichtig om nog niets te zeggen. "Hij is daar in die schuur," zeide eene kleine jongen, die het paard van George vasthield.
En de oude vrouw zette zich weder neder, overstelpt van aandoening en met een stroom van tranen, terwijl de geheele kring aanhief: "O Kanaän, schoon Kanaän, Ik ga naar 't land van Kanaän!" De jongeheer George las daarna op verzoek de laatste hoofdstukken der Openbaring, dikwijls gestoord door zulke uitroepingen als: "Dat zijn de beloften nu!" "Hoor dat nu eens!" "Denk daar eens aan!"
Pa zat aan 't hoofdeind, over 't raam en had 'n servet met een zilveren servetring. Moe zat naast 'm met 'n roodfluweelen servetring. Naast moe zat Gerrit, daarnaast zat zij. Aan den anderen kant van pa zat Marie. Die most altijd het geslepen glas hebben, waarop "voor uw verjaardag" stond. Dat hadden zij en George d'r samen gegeven. Naast Marie zat George, naast George: grootmoe.
"Nu moeten zij er aan," zeide zij, terwijl zij zich voor den spiegel plaatste en haren overvloed van zwarte, glanzige krullen losschudde. "Zeg eens, het is haast jammer, George, niet waar?" vervolgde zij, schertsend een gedeelte van die lokken ophoudende. "Is het niet jammer dat alles er af moet?" George glimlachte treurig en gaf geen antwoord.
"Ja, dat weet ik niet," antwoordde Huibert, "maar we moeten hem toch niet meer uitschelden, wel?" "Neen, want hij is veel te goed, en overmorgen mogen we weer mee!" sprak George. Nu, overmorgen kwam, en ze gingen weer op de plassen.
Na lang treuzelen was de karavaan eindelijk van de tsjappa khaneh vertrokken juist bij zonsopgang. Ze waren verbaasd, dat wij zoo ver vooruit waren en dachten toen maar, dat wij gegaloppeerd hadden, om de plaats voor de lunch te bereiken, eer het warm was geworden. Toen ze op die plek kwamen, waren ze zeer verbaasd, ons niet te zien. George reed dadelijk terug naar het dorp, om te vragen.
Na eenige maanden van vruchtelooze nasporingen, ontmoette George door een bloot toeval, te New-Orleans iemand, die hem de gewenschte inlichtingen kon geven; en daarna voer hij, van geld voorzien, met de stoomboot de Roode rivier op, met het besluit om zijn ouden vriend op te zoeken en terug te koopen. Legree kwam buiten en ontving den vreemdeling met zekere barsche gastvrijheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek