Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 26 juni 2025


Dat alles was voorzeker lief en aardig, maar onder onze maatschappelijke instellingen niet anders dan lastig voor een getrouwd man. En nu was hij van Beatrice gescheiden, en moest weder aan zijn dagelijkschen arbeid gaan, veraangenaamd door Honoria's klachten over hun armoede. Dit denkbeeld was smartelijk voor Geoffrey's hart, maar zijn verstand zeide hem, dat het zoo het best was.

Zooals wel te verwachten was, bleek de gedenkwaardige rechtzaak van Parsons en Douse het keerpunt in Geoffrey's loopbaan te zijn, die van nu aan glansrijk was. Reeds den volgenden ochtend, toen hij op zijn kamers in de Inns of Court kwam, vond hij daar twee akten, die nog maar de voorloopers waren van een gestadigen toevloed van winstgevende zaken.

Weldra was zij er buiten. In een der portalen en in de schaduw van de pilaren, zag zij de leden van het Lagerhuis haar voorbijgaan. Velen hunner spraken te zamen, en een paar malen ving zij Geoffrey's naam op, gepaard met zulke woorden als "een uitstekende redevoering," en dergelijke uitdrukkingen van bewondering. "Voortloopen, voortloopen," zeide een politiedienaar.

Daar waren er onder, die hij zeer gaarne mocht lijden; maar over 't geheel zou hij toch liever ongetrouwd gebleven zijn en in zijn club met hen omgegaan hebben. Dat leven in de gezelschapswereld ging ook met zwaarder uitgaven gepaard dan hij bekostigen kon. En zoo vervloog Geoffrey's droom van huwelijksgeluk allengs in rook.

Door er gestadig over te denken, zoowel als door den dagelijkschen drang der noodzakelijkheid, ging geld bij den ouden man boven alles op de wereld. Nauwelijks was het avondeten afgeloopen, of er kwamen drie verslaggevers, om Geoffrey's verklaring van het gebeurde te hooren ten einde er in de bladen melding van te maken, en Beatrice ging voor het inpakken van Effie's kleeren zorgen.

Beatrice stond van haar stoel op met schitterende oogen en versnelde ademhaling, en zwoer voor God dat zij het doen zou, op Zijn vergiffenis en barmhartigheid hopende of op eeuwigen slaap. Ja, maar eerst moest zij nog een blik slaan op Geoffrey's geliefd gelaat en dan vaarwel!

Hij had zelfs, zooals Beatrice gegist had, zijn laarzen uitgetrokken om naar het venster op te klimmen, en toen hij in zijn angst wegliep, had hij ze in een sloot geworpen. Daar werden zij gevonden, en zij brachten er veel toe bij om de gezworenen van de waarheid zijner verklaring te overtuigen. Zoo had Beatrice's scherpzinnigheid den grondslag gelegd tot Geoffrey's latere vermaardheid.

Evenzoo ging het voort. Beatrice legde het blad met een zegevierenden glimlach neder. Geoffrey's roem was gevestigd. De geheele lange reis door, streelde zij haar verbeelding door zich het eene beeld voor, het andere na voor den geest te roepen van die toekomst, waaraan zij geen deel zou hebben. Maar hij zou haar toch niet vergeten; daar was zij zeker van.

Toen gingen zij aanzitten en maakten een wanhopig vertoon van mee te eten. De scherpziende Elisabeth merkte op, dat Geoffrey's hand beefde. Wat kon nu wel de hand van een sterk man doen beven? was de vraag, die zich aan haar opdeed. Het kon van hevige aandoening zijn, en Elisabeth meende ook nog andere teekenen van aandoening in hen beiden te bespeuren, behalve het beven van Geoffrey's hand.

En hetzij ge mij vergeet of niet en o, Geoffrey, dat zult gij, geloof ik, niet zult gij weten dat ik u nooit zal vergeten u, wien ik uit de zee heb gered, om mij lief te hebben." Er was in haar woorden zoo iets onbeschrijfelijk teeders, vermengd met natuurlijke vrouwelijke hartstochtelijkheid, dat Geoffrey's hart er voor buigen moest. Wat moest hij doen, hoe kon hij haar verlaten?

Woord Van De Dag

schapenhoedster

Anderen Op Zoek