Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Het noodlot zal mij achterhalen, evenals vóór mij reeds zoo menig ander." De oude dame had even kalm naar hem geluisterd, alsof hij over een vroolijke partij sprak. "Hellwig moet raad schaffen," sprak zij op beslisten toon. "Hellwig? Ja, als hij geld kon maken!
Hij hoorde zijn haastige voetstappen, waar hij zoo vaak naar geluisterd had op zijn eenzame tochten, de wind deed hem diep ademen en hij voelde zich opgewonden door begeerte om den ganschen nacht te loopen waar de wegen hem voeren mochten, om weder als van ouds te dolen door 't land van stad tot stad.
Hier hebt ge weer zoo'n dikbuik, luitenant! riep de kapitein, wilt ge er nog meer? Welke hebt ge, vroeg de luitenant, die niet goed had geluisterd. Welke? wel drommels dikbuikius waterzuchta, antwoordde de kapitein, ge ziet, dat ik ook Latijn ken.
Waarom dan niet nogmaals geluisterd naar de stem, die ons heen riep naar dat Tzernagora, dat schier ongenaakbaar bergland, die door de natuur zelve gewrochte vesting, bewoond door dat fiere, onversaagde montenegrijnsche ras, dat zich voor immer beroemd heeft gemaakt door zijn ontembaren moed en zijne onbuigbare vrijheidsliefde, dat ras van helden, waarvoor ieder mannenhart sympathie gevoelen moet?
Ik voeg er bij, dat uw belang hetzelfde is als het mijne, want het is eerst in Engeland dat gij weten zult of gij in dienst zijt van een dief of van een eerlijk man." Passepartout had zeer goed geluisterd en hij was overtuigd, dar Fix ter goeder trouw sprak. "Wij zijn dus goede vrienden?" vroeg Fix.
Wel, wat zeggen zij?" "Och, Heeroom!" riep zij, "zij hebben groot gelijk. Had ik de vorige keer maar beter geluisterd. Zij zeggen heel duidelijk: "trouw uw bouwknecht niet."" Het raadgeven is altijd een hachelijke zaak, omdat de beste raad dikwijls in onvoorziene omstandigheden een slechte uitkomst kan opleveren; terwijl het omgekeerde evenzeer het geval kan wezen.
Zoo de twee arme kleinen geluisterd hadden en oud genoeg waren geweest om te begrijpen, zouden zij de woorden van een ernstig man hebben kunnen opvangen. De vader zeide tot den zoon: "De wijze is met weinig tevreden. Zie mij aan, mijn zoon. Ik houd van geen pracht. Nooit ziet men mij in met goud geborduurde kleederen en tooi; ik laat dien valschen glans aan gemeene zielen over."
"Wie heeft u gezegd dat de Koningin van Navarra te Compiègne gekomen is?" vroeg de Graaf, alsof hij nog aan de zaak twijfelde. "Mijn eigen ogen, Mijnheer," antwoordde Diederik. "Vrezende dat men met ons verradelijk mocht te werk gaan; want ik betrouwde mij op hun dubbelzinnige woorden niet, heb ik gedurig gewaakt, bespied en geluisterd. Ik heb Johanna van Navarra gezien haar stem heb ik gehoord.
Mocht ik al getwijfeld kunnen hebben aan de oprechtheid van vrouw Barberin, aan dat brutale antwoord van haar man bemerkte ik dadelijk, dat zij goed geluisterd had. Gij weet, ging zij voort, dat men op de deel alles kan hooren wat hier gezegd wordt en bovendien, nu er sprake was van u, had ik een onweerstaanbaren lust om te luisteren.
Francis had zeker maar half naar zijne toespraak geluisterd; zij was hem alleen niet in de rede gevallen, omdat zij nog worstelde met hare eigene aandoeningen, die zij trachtte te bekampen; nu echter, gesommeerd tot eene beslissing, rees zij op en sprak met eene stem die eenigszins dof en schor klonk, maar die helaas geene vastheid miste: "Mij dunkt, grootvader! daar is maar één antwoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek