Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Toen hij met haar had gewalst, nam hij zich heilig voor, liever te sterven dan te gedoogen dat ooit een meisje op wie hij eenige aanspraak mocht hebben met een vreemde walste.... Lotte verzweeg Wolfgang dat zij reeds vier jaren met Kestner was verloofd: geen buitenstaander zou hebben vermoed dat deze twee een paar vormden.
Eindelijk toch vroeg Frans I, waarom de straf bij nacht en als in 't geheim voltrokken was; waarop Taverna, plotslings uit beleefdheid jegens den Koning zijn rol vergetende, als reden daarvoor opgaf, dat zulks geschied was omdat de Hertog, uit eerbied voor Zijn Majesteit, niet had willen gedoogen dat de straf bij dag en in 't openbaar voltrokken werd.
Zelfs deed de regering des lands lang moeite, om hier de beoefening van de wetenschappen te onderdrukken, omdat zij ze als schadelijk beschouwde, bijzonder voor de godsdienstige ontwikkeling des volks, welke men lang en met vele moeite te keer ging, dewijl zij geenerlei verandering in de godsdienst wilde gedoogen.
Indien deze bevroren ruiten het maar wat beter wilden gedoogen, hoe zou ik het vergezicht genieten! Waarlijk, het is schoon! Een heldere, blauwe lucht, geheel klaarheid, als wilde de zon met licht vergoeden wat zij aan warmte onthoudt. Een heerlijke noordsche dag; "Een telg der zon in sneeuwkleedij." Maar de sneeuw is nog weinig. Hoe liefelijk rust dat weinige op de immergroene dennetoppen!
Ach moeder, sprak hij, op treurigen toon. Gij maakt vandaag veel meer fouten dan gisteren. Ik heb toch mijn best gedaan om te leeren. En gij hebt niet geleerd. Ik kon niet. Waarom niet? Ik weet het niet; omdat ik niet kon ik ben ziek. Gij zijt niet ziek van hoofd. Ik zal nooit gedoogen, dat gij niets leert, en dat gij, onder voorwendsel, dat gij ziek zijt, in onkunde opgroeit.
»Zeer zeker!" liet Darius er op volgen; »Amasis plaagde Bartja eens onder den maaltijd zeggende: »Zie niet te diep in de oogen van Tachot, want al waart gij een god, toch zou ik niet gedoogen, dat gij haar naar Perzië voerdet!"
Hij heeft genoten ’t hoogst genot!” Sonnetten! nu der menschen oog zal staren Op u, en elk zal vonnis wijzen mogen, Die denkt, nu bigglen tranen uit mijn oogen, Die, in de toekomst, lof en schimp ontwaren. Daar zijn er, die als schoonheid niet gedoogen, Wat zich als grootsch hun niet wil openbaren, En wijken zie ik reeds, in breede scharen, Wie ’t schoone in ’t kleine alleen houdt opgetogen.
Wat wilt u me vragen? vroeg zij. Ten eerste vergiffenis voor mijn brutaliteit, u zoo zonder décorum van uw toilet te hebben afgerukt. O, dat is niets, ik heb nog den tijd. Ik ben er zeer meê gevleid, dat u dadelijk gekomen is. U zal zeker begrijpen, dat ik niet anders, dan voor een nog al gewichtige zaak zoo indringend ben geweest. Ik heb u een verzoek te doen. Dat geen uitstel kon gedoogen?
Zou het niet veel beter zijn, indien gij u rustig aansloot aan den stand waartoe gij behoort, die even goed is als een hoogere, en waarin gij zoudt worden geëerd en ontzien? Moest gij niet veel liever de eerste onder de burgers dan de laatste, de bij gedoogen toegelatene, onder de grooten zijn? Waarlijk, ik begrijp hunne terughoudendheid beter dan uwe eerzucht.
Wilde hij dan voor een Indiaan doorgaan? Dat zoude noch de tint zijner huid, noch zijne persoonlijke geaardheid gedoogen. Moest men dus niet een soort van verband tusschen dit teeken zien en dat hetwelk onlangs op die Floridasche reizigers, die in handen van Seminolen-Indianen in het noorden van het graafschap gevallen waren, toegepast was?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek