Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Zoo vergaat de gansche vloot, overal, voor een korte poos, slingerende sporen van vuur achterlatende..... De dooden gaan snel! Na weinige oogenblikken is het laatste vaartuigje gezonken, het laatste vuur gedoofd, en heeft de laatste geest zijn afscheidsgroet aan de aarde gebracht. Bij het opgaan der zon, is er niets meer van de dooden overig.
Wanneer de gasten den koning en mij naar het bruidsvertrek hebben geleid en de lichten gedoofd zijn, moet gij mijne plaats aan de zijde des konings innemen, in het duister zal hij uw gelaat niet herkennen en eer de dag aanbreekt, zal ik u aflossen. Spreek, wilt gij dit voor mij doen?"
De anders dag en nacht brandende vergulde bronzen lampen zijn gedoofd.
De tijd heeft het marmer donker gekleurd en de glans van het porfier gedoofd; een enkel venster laat een breeden straal van licht door, die sommige gedeelten van het inwendige in helderen glans hult, maar het verdere in half doorschijnende schemering laat, welke nauwelijks het fijne beeldhouwwerk doet herkennen.
Maar wat de gravin allerminst vergeten kon, waren de oogen, ingezonken, als naar binnen ziende, met nog een greintje verstandelijken gloed, maar bijna gedoofd, en met een vonk van wildheid in de diepte. Onwillekeurig werdt ge bang, dat de oude u aan zou vallen, met de tanden bijten en met de nagels krabben.
En 't werd opeens met Sigurd of in zijn hart de min Voor Brunhild nooit geleefd had, nu hij zag de koningin; Brunhilds geliefde wezen was hem een vuur, gedoofd, Schonk hem geen smart of vreugde, begunstigd en beroofd.
Als Goethe dan ook zegt: Schoonheid is overal een welkome gast, dan heeft hij klaarblijkelijk de erotische schoonheid op het oog. Want voor erotische schoonheid is ook het ruwste gemoed, zoolang niet alle zinnelijkheid er in is gedoofd, ontvankelijk, terwijl esthetische schoonheid alleen op den artistiek verfijnden smaak indruk maakt.
Daar zijn er, ja, enkelen, in wier starre blikken ge als het ware de ontzetting lezen kunt, door de verschrikkingen van den afgrond hunner ziele ingeprent; maar, voor zoo ver de dierlijke arbeid niet alle menschelijk gevoel heeft uitgedoofd en hen tot werktuigen verlaagd, kenmerken de mijnwerkers van de Borinage zich veeleer door eene ruwe, luidruchtige, buitensporige vroolijkheid, die zich vooral op kermissen en feestdagen uit, en zelfs door den geesel der periodiek wederkeerende crisissen nóg niet is gedoofd.
't Was of de speler met zijn dichte oogen zichzelven er mede sussen wilde tot den slaap, zoo gedoofd was 't geluid en de rust die eruit op zich drong. De vertaling van het liedje is: Een zee van smarten heb ik In de diepte van mijn ziel Wanneer de vloed stijgt, Jongen van mijn hart Springt uit mijn oogen het water. Het gezang zweeg, uitsuizend in het geschemer van den comedor.
Donker ? ja donker wel, waar zelfs de warme glans Der blijde liefde maar een weifelend geflonker In 't arme leven was, een bang-gewachte kans In 't blindelingsche spel een hoop een heete wonde ! Hoe beefde liefde als de laatste dunne snaar Van een gedoofd akkoord, hoe leefde zij als zonde: Een worstelende greep ! en nooit dat wijd gebaar Van wie een wereld aan zijn warme hart wou drukken!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek