Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
MARCUS. Ontstelde mannen, Rome's volk en zonen, Verstrooid door 't oproer als een vogelzwerm, Dien wind en stormgeloei uiteen doen spatten, Laat mij u leeren, die verspreide halmen Op nieuw tot ééne garve saam te voegen, Die stukgereten leden tot één lijf, Opdat niet Rome een vloek zij voor zichzelf, En zij, voor wie zoo groote rijken buigen, Niet, als een arm verstoot'ling, zonder hoop, Tot eeuw'gen smaad de hand sla aan zichzelf.
Men beeldt hem uit in een schoof, met bonte linten en bloemen gesierd en veelal gebonden in den vorm van een pop, en deze draagt benamingen als: korenmoeder, roggewolf, roggehaan enz.; immers, het dier, dat sprong door het golvende graan, heeft men gevangen in de laatste garve. Buiten onze grenzen wordt ook wel de maaier in de laatste schoof gebonden en in water gedompeld.
Laat ons daarover niet twisten .... Maar gij zegt dat ge mij niet liefhebt. Dit verandert niets in mij. Alleen betreur ik dat ge niet nog een tijdje gewacht hebt, eer ge die roode garve meendet op uw tafel te moeten leggen. Of dacht ge misschien dat mijn liefde mij niet dierbaar genoeg was om te eischen dat men haar zou eerbiedigen? Milly viel hem zenuwachtig in de rede.
Die dieren leefden in koloniën, zoo schrijft de geleerde Zwitsersche natuuronderzoeker, en een zoodanige bank, bewoond door geheele familiën zeeleliën met hare dunne en lange voeten, en die van boven open gaan als eene tulp, terwijl uit de fijn gebeeldhouwde schaal de trilharen uittreden als eene garve losse draden, moeten een prachtig schouwspel opgeleverd hebben.
Hij koos eindelijk, in den zeer kunstigen winkel van Isa Backers, beneden den Treurenberg, eene wonderlijke garve bloeiende zwaardbloemen, toegebusseld in een tuil roode anjelieren en vastgesnoerd in een keten van zeldzame klokjes, purpergetint, welke boven hun vredig violet de schelle kleurlusten van de wildruikende schoof verheerlijkten.
Tusschen hen in, door de warmte bezeerd, lag het raadsel van eene roode garve. Hij wees er naar. Milly, sprak hij zacht, hoe moet ik dat uitleggen? Zij blikte niet op, sprak niet, bleef in hare luie gepeinzen verzonken. Zij zuchtte. Milly, hernam hij, gij weet met welke zorgen ik, van den eersten dag, de kreten van mijn wanhopig hart heb willen verbergen. Gij weet wat omgaat in mij.
Het dessert werd rondgedragen en de vruchten in mooie mandjes neergezet. Een zilveren jardinière, beladen met druiven, peren en bananen, stond op de tafel links, en, aan den anderen kant, rees een pronkkoek in driekleurig ijs, berijmd met lichte suikerdraden; tusschen beide in lag de garve, rood, schelrood, rood als een wilde lust en rustig als een zekere zegepraal.
Op het lint van een fraaie garve witte rozen en anjers lieten zij deze woorden plaatsen: »De Officieren van het algemeene hospitaal van het Britsche leger te Versailles, als aandenken en betuiging van bewondering aan hunne Fransche kameraden«. Vervolgens gingen zij, eenvoudig weg, deze garve nederleggen aan den voet van het standbeeld van Jeanne d'Arc in de Kerk van den Heiligen Lodewijk in Versailles.«
Plots, als hadde men hem een schicht door het hart geschoten, schrok hij, snikte naar zijn adem en voelde het bloed koud wegzinken in zijne aderen. Niets versierde het ammelaken, geen vaasje, geen bloem.... alleen het gewoon geschitter van roemers en glimmend zilverwerk. Doch, juist vóor Milly, los daar gelegd in heerlijke eenigheid, bloedde de garve van roode zwaardbloemen en anjelieren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek