Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Na dien dag zond donna Micaela bijna elken dag een kleinigheid aan den gevangene in het klooster. Nu eens was het een boek, dan een bloem of een vrucht. 't Was haar zulk een genot, ze speelde met haar phantasie. 't Gelukte haar bijna zich voor te stellen, dat het Gaetano was aan wien ze dit alles zond.
Donna Micaela antwoordde hem, dat ze den ganschen dag daaraan gewerkt had. "Dan zijt ge zelf de oorzaak, dat ge niet geholpen wordt, donna Micaela." "Ja, nu is er geen hulp meer voor mij mogelijk, don Gaetano." Zij zorgde er voor, dat ze een afstand van de anderen bleven, want zij wilde hem ergens over spreken.
Toen hij deze woorden aanhaalde: "De wil geschiede van haar wier baar hier werd voorbijgedragen," had zij plotseling begrepen, dat Gaetano meende, dat zij het was, die onder het lijkkleed der Alagona's lag. En van de doode had hij gezegd: "Ik heb haar lief." Het bloed stroomde opnieuw door haar aderen, haar hart klopte, haar tranen vloeiden.
Gaetano schijnt blij en gelukkig te zijn haar te zien. Maar waarom kan hij niet zeggen, wat hij moet zeggen? "Hebt ge met den Etnaspoorweg gereisd?" vraagt zij. "Ja," antwoordt hij en begint kalm uit te weiden over het nut en de schoonheid van dezen nieuwen spoorweg. Hij weet in het geheel niet hoe die tot stand is gekomen. Gaetano zegt tot zich zelf dat hij een barbaar is.
Het was binnen en buiten 't dal, het had slechts stekels en knobbels, had een mantel van spinnewebben en poeier op zijn pruik en leden zooveel als een worm. Wist Gaetano dat de cactus op de lava groeide en den grond bewerkte gelijk een boer? Wist hij dat alleen de fichidenda de lava kon beteugelen? De cactus was de beste toovenaar die op de Etna woonde."
Maar uit alle straten en steegjes zouden de menschen toestroomen. Dan zou Gaetano zóó spreken, dat allen op de knieën zouden vallen en roepen: "Zegen ons! fra Gaetano, zegen ons!" En hij zou Diamante niet meer verlaten, maar onder de groote trap voor donna Elisa's winkel blijven wonen. En ze zouden tot hem komen met alle zieken; en de bedroefden van harte zouden een bedevaart naar hem doen.
Hij geloofde, dat hij kon leeren een heel leven te leven binnen vier muren. Dit was de reden, dat donna Micaela nooit een brief tot antwoord van hem ontving. Eindelijk schreef zij naar den directeur der gevangenis en vroeg of Gaetano nog leefde. En deze antwoordde, dat de gevangene naar wien zij vroeg nooit een brief las. Hij wilde geen enkel bericht van de buitenwereld hooren.
"Neem u in acht, ik zal het nakijken, zoodra ge vertrokken zijt." "Gij kunt immers niet lezen." "Maar ik heb Gaetano toch." "En Luca, het is 't beste, dat ge u tot Luca wendt." Maar toen donna Micaela thuis kwam, had zij berouw. Zou donna Elisa werkelijk de bloem aan Gaetano toonen? Neen, neen, donna Elisa was daarvoor te verstandig.
Zoodra de bewoners van het zomerpaleis buiten kwamen, hadden ze bekenden getroffen. Donna Elisa had cavaliere Palmeri's arm genomen en sindaco Voltaro had zich bij don Ferrante gevoegd om met hem over de verkiezingen te spreken, maar Gaetano ging naar donna Micaela om te hooren of ze zijn raad gevolgd had. "Hebt ge opgehouden aan het altaarkleed te naaien?"
Een oogenblik staat hij stil, terwijl hij de frissche nachtlucht inademt. Dan ziet hij, dat er nog licht brandt in het zomerpaleis aan de overzij van de straat. Gaetano ademt diep en heftig, hij schijnt haast bevreesd om verder te gaan. Plotseling ijlt hij weg als iemand, die een onafweerbaar ongeluk tegemoet gaat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek