Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"Alles daargelaten", ging juffrouw Gabin verder, "kon de doode niet vergeleken worden met mijnheer Simoneau. Neen, dat was een beklagenswaardige echtgenoot. Geen cent rijk! Voor een levenslustige vrouw als juffrouw Marguerite is zoo iemand op den duur onuitstaanbaar.... Simoneau daarentegen is rijk en sterk als een reus...."
Ik merkte dat zij nader trad. Zij zag mij aan en bevoelde mij, terwijl zij zeide: "Arme kleine! arme kleine!" Marguerite snikte als een kind. Juffrouw Gabin hielp haar opstaan en deed haar in den fauteuil neerzitten, die dicht bij den schoorsteen stond. Toen beproefde zij haar te troosten. "Gij moet uzelf niet geheel van streek maken.
Eindelijk kwam Simoneau terug. "Wel?" vroeg hem de oude vrouw op zachten toon. "Alles is in orde", antwoordde hij. "Morgen om elf uur wordt hij begraven...... Maak u over niets bezorgd en spreek er niet over met de ongelukkige vrouw." Niettemin herhaalde juffrouw Gabin: "De dokter is nog niet gekomen voor de lijkschouwing". Simoneau zette zich naast Marguerite, sprak haar moed in en zweeg.
Mij aan tafel zettende bemerkte ik juffrouw Gabin, die binnen kwam met een kop, welken zij met koffie liet vullen; zij vatte voor de toonbank post en begon met de eigenares des restauratie de nieuwtjes van den dag te bespreken. Ik luisterde scherp toe. "Wel", vroeg de eigenares der restauratie, "die arme kleine van drie hoog is dus besloten?"
Doch machteloos moest ik blijven liggen als een doode massa. "Je doet toch verkeerd," zeide juffrouw Gabin, "het is zonde van de kleeren." Tusschen haar snikken door antwoordde Marguerite: "Laat mij maar begaan, ik wil hem het beste medegeven wat wij hebben". Ik begreep dat zij mij mijn trouwpak aantrok.
De lichtglans, dien ik tot nog toe vaag in mijn linkeroog had opgevangen, verdween plotseling. Juffrouw Gabin kwam mij de oogen dicht doen. Den druk harer vingers had ik niet gevoeld. Toen ik evenwel begreep wat er gebeurd was, voelde ik een koude rilling mij verstijven.
Toen ik Gabin verloor, deed ik even als gij; ik heb in drie dagen geen nat of droog gebruikt. Dat geeft echter alles niets, integendeel het maakt den toestand nog erger...... Wees toch in 's hemelsnaam verstandig". Langzamerhand snikte Maguerite minder luid. Zij was buiten machte, slechts nu en dan barstte zij nog eens in een tranenstroom los.
Deze gedachte was zoo ontzettend, dat ik het bewustzijn verloor omtrent alles wat er om mij heen voorviel. Het was een bezwijming in den dood zelf. Het laatste geluid dat mijn gedachten nog bereikte, was dat der scharen van juffrouw Gabin en Dédé. De treurige doodenwaak begon. Niemand sprak meer. Marguerite had geweigerd in de naburige kamer te gaan slapen.
Ik had nog die kleeren, welke ik te Parijs slechts hoopte aan te doen op buitengewone feestdagen. Daarna viel zij afgemat door de inspanning in haar stoel terug. Toen hoorde ik plotseling de stem van Simoneau. Ongetwijfeld was hij juist binnengekomen. "Zij zijn beneden," fluisterde hij. "Goed, ze zijn niet al te vroeg," antwoordde juffrouw Gabin, eveneens op zachten toon.
Juffrouw Gabin had ons medegedeeld dat hij zich maar tijdelijk te Parijs ophield, waar hij eenige oude schuldvorderingen inde van zijn vader, die onlangs gestorven was. 't Was een groote knappe jonge man, sterk gebouwd. Ik verwenschte hem, misschien wel alleen omdat hij er zoo gezond en sterk uitzag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek