Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Tot de merkwaardigheden van Beloeil behooren vooral ook die twee afgelegen vertrekjes, die de bekende veldmaarschalk, prins van Ligne, als krijgsman en diplomaat beroemd, maar bovenal als de geestige, galante, fijn beschaafde held der hoven van Versailles, Weenen en Petersburg, die volmaakte type van den grand seigneur uit het laatst der achttiende eeuw dus ook filosoof op zijne manier bewoonde, en waar hij die Mémoires te boek stelde, waarin hij met een fijnen, sceptischen glimlach den ondergang eener wereld beschrijft.
En 't bestuur: dat is immers bezield met uitstekende bedoelingen, dat heeft een ruime blik en beoogt 't oprechte welzijn van de Filippijnen." "'t Bestuur! 't Bestuur!" mompelde de filosoof, terwijl hij de oogen opsloeg naar de zoldering.
Die kent 't leven niet! De pastoor noemt me filosoof uit spot; hij vertelt aan iedereen dat ik een soort kwakzalver ben, die geurt met wat hij op de kollege-banken geleerd heeft, terwijl dat juist is wat hem het minst te pas komt. 't Kan wezen dat ik eigenlijk de gek ben en zij de wijzen; wie kan dat uitmaken?"
De wortels van den boom kunnen de planten die erop steunen wel verzwakken, maar niet het leven benemen aan andere wezens, die als de vogels, omhoog stijgen naar den hemel." De filosoof sprak met vuur. Zijn oogen schitterden. "En toch is de nieuwe kiem klein.
In het vierde zeg ik hoe hij haar aldus ziet, dat wil zeggen van zulke hoedanigheid, dat ik deze niet kan begrijpen, dat wil zeggen dat mijn geest opstijgt tot hare hoedanigheid in zulk een graad dat mijn verstand het niet bevatten kan, aangezien ons verstand zich verhoudt tot deze gelukzalige zielen gelijk ons zwakke oog tot de zon; en dit zegt ook de Filosoof in het tweede boek der Metaphysica.
Als een echte leerling van de mannen van Odysseus, offert Alexander te Memphis aan Apis en laat zich in de Ammons tempel als de zoon van een God begroeten; als een Grieks filosoof gooit hij voor de ogen van de van dorst versmachtende soldaten de beker met water in het zand der woestijn ledig, en drinkt hij de medicijnbeker uit terwijl hij zijn vriend Philippus de brief overhandigde die de zaak aangaf.
"Maar Doray!" viel Don Filipo in, "je weet toch wel dat Don Anastasio niet aan 't vagevuur gelooft." De oude man protesteerde: hij kende zelfs de geschiedenis ervan. Zoo kwam 't gesprek op 't vagevuur en de filosoof vertelde hoe 't geloof daaraan in de wereld was gekomen. En Doray vroeg hem, of hij dan in de verdoemenis geloofde.
"U weet wel dat ik 't met u eens ben," hervatte Don Filipo, half ernstig, half lachend. "Ik heb diezelfde meening verdedigd, maar wat kon ik doen tegen den burgemeester en den pastoor?" "Je ontslag nemen!" antwoordde de filosoof en verwijderde zich. "Mijn ontslag nemen," mompelde de ander, terwijl bij naar de kerk opwandelde. "Mijn ontslag nemen! "Jawel!
"Moge God u dan helpen!" zeide de oude man en trachtte heen te gaan. "Wilt u de voorstelling niet zien?" "Dank u! Om te droomen en nonsens uit te slaan heb ik aan mezelf genoeg," antwoordde de filosoof met een sarkastische lach. "Maar ik herinner me nu: heeft het karakter van ons volk nooit uw aandacht getrokken?
Den heelen dag dacht ze aan de genoegens van den avond. Ze wist dat haar kinderen zouden thuiskomen en was Voornemens ze te trakteeren. Ze kocht sardijnen, plukte in haar tuintje de mooiste tomaten omdat ze wist dat die 't lievelings-eten van Crispin waren. Ze vroeg aan haar buurman, den filosoof Tasio, een plak wildzwijne-vleesch en een bout van een wilden eend waar Basilio zooveel van hield.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek