Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Het was Feurich, wien de Gravin, die behouden te Dortmond was aangekomen, had afgezonden om naar het lot van haar echtgenoot te vernemen. Men beseft de droefheid des braven ruiters, toen Beckman hem den nieuwen moord, die te Bruck had plaats gehad, berichtte. Deze tijding deed hem echter van zijn voornemen niet afzien.
"Gij hebt gelijk," antwoordde de Graaf, die, den omgang aan de voorpoort op en neder wandelende, de op de slotbrug aanrukkende vijanden inmiddels in 't oog hield: "doch wij hopen het hun te beletten. Wordt het geschut op den achterwal goed bediend?" "Voortreffelijk," hernam Feurich: "maar wat vermag één veldstukje tegen een menigte, die verspreid en op verschillende zijden de rivier oversteekt?"
"Ik bemerk," zeide de Graaf, terwijl hij haar en de kinderen met aandoening omhelsde, "dat ik op een gelegen tijdstip terugkom: dan, de oogenblikken zijn kostbaar en moeten niet verwaarloosd worden: laten wij binnengaan en gij zult mij alles verhalen, wat tot deze aanstalten aanleiding geeft. Gij, Feurich!"
"Ziet!" vervolgde Feurich, zonder de geschiedkundige aanmerking des Rentmeesters te beantwoorden: "Zij zetten twee balken recht overeind!" "En spijkeren er een derde boven op," voegde Peter er bij; "dat lijkt als twee droppels water op een galg."
Zaagt gij dien langen schelm met zijn roode pluimage nederstorten en over den kop in 't zand buitelen? Hier gij knapen! aan de poort! houdt uw bussen klaar; doch schiet niet voordat gij mijn bevel verneemt." Intusschen was Feurich de bevelen van zijn heer nagekomen en had hij zijn manschappen, in den tuin, op de hem voorgeschreven wijze post doen vatten.
Feurich, die op de vischkaar stond, liet de aanvallers tot op halverwegen naderen en gaf toen het sein aan zijn musketiers, door zelf een pistool op een der Spaansche onderofficieren te lossen, die, doodelijk getroffen, uit de boot in 't water plompte. Vijf musketschoten vielen, en even zoovele Spanjaards stortten gewond achterwaarts of rolden kermend uit de schuiten.
Met deze woorden haalde hij een pistool uit en schoot het in de lucht af. "Wat zal dit?" riep Falckestein, de hand aan 't zwaard slaande. En, om aan zijn woorden nog meer klem bij te zetten, haalde hij den haan over. "Om Gods wil!" gilde de Graaf, wien het klamme zweet aan alle kanten uitbrak. "Welke menschen, Feurich! Mijn vrienden!" "Beraad u kort," herhaalde Eugenio en hief het pistool omhoog.
"Waarlijk," zeide Feurich, "ik zou beginnen te gelooven, dat zij van hun onderneming afzien en eieren voor hun geld kiezen: zij zullen zich, met het ontbijt van gisteren vergenoegen en willen zeker het middagmaal van heden niet afwachten."
Falckestein gevoelde, niettegenstaande de voordeelen, die hij behaald had, en de gunstiger wending, die de zaken voor hem schenen te nemen, zijn boezem beklemd en zwaarmoedig, en spoedig keerde hij, om nogmaals te onderzoeken welk lot hij te wachten had, met Beckman en Feurich naar den toren.
Vaôder moge zooveel hum wil, spreken van zijn ongelijkelijke Mevrouw van Nassau, ik zeg maôr, dat onze lieve Freule van Sonheuvel gaôr zoo goed is." "Woont uw vader bij de Gravin van Nassau?" vroeg de jonkvrouw met eenige bevreemding: "dat heb ik nooit geweten." "Dat is te zeggen, Elskes vaôder, Feurich, die dient er als koetsier."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek