Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Deze uitstorting van brandende lava bedekte de zijden van den berg met een waar tapijt van vlammen; het onderste gedeelte van den ballon werd in den nacht verlicht; eene brandende hitte bereikte het schuitje, en doctor Ferguson haastte zich die gevaarlijke stelling te verlaten.
De doctor raadpleegde den barometer en begreep de oorzaak van dit gehuil. "Wij dalen," zeide Kennedy. "Ja," antwoordde Ferguson. "Duivels!" dacht Joe. Na een kwartier was het schuitje geene 150 voet meer van den grond, maar de wind stak meer op. De Talibas spoorden hunne paarden aan en weldra barstten er geweerschoten los.
Aan dit uiteinde van den Nyanza staken hooge bergen hunne naakte kruinen in de hoogte, maar tusschen hen verschafte eene diepe en bochtige engte een doorgang aan eene schuimende rivier. Terwijl hij zijn luchtballon bestuurde, onderzocht doctor Ferguson het land met gretigen blik. "Ziet," zeide hij, "ziet, mijne vrienden! de verhalen der oude Arabieren waren juist.
Een der leden van het gezelschap verzocht den president het woord, ten einde te vragen of doctor Ferguson niet officieel voorgesteld zou worden. "De doctor stelt zich ter beschikking der vergadering," antwoordde sir Francis Maris. "Laat hem binnenkomen," riep men, "laat hem binnenkomen! Het is goed een zoo buitengewoon stoutmoedig man te zien!"
"En het is onmogelijk zich er voor in te bewaren," antwoordde Ferguson; "somtijds zijn de inwoners op het denkbeeld gekomen bosschen, ja zelfs oogstvelden in brand te steken om de vlucht dezer insecten te stuiten, maar de eerste rijen zich in de vlammen werpende, dooven die uit door hunne massa, en de overigen gaan daar bedaard over heen.
Toen doctor Ferguson des morgens weder op zijn post stond, raadpleegde hij zijn kompas en bemerkte, dat de richting van den wind gedurende den nacht was veranderd.
"Maar," zeide Kennedy, "Joe heeft daar waarlijk een denkbeeld"... "Dat ik u verzoek niet ten uitvoer te brengen," antwoordde den doctor. "Het dier zou ons spoedig daarheen gesleept hebben, waar wij niet noodig hebben." "Vooral nu wij zekerheid hebben omtrent het water van het meer Tchad. Kan men dit dier eten, mijnheer Ferguson?"
"Dit geneesmiddel heeft hij noodig," zeide Ferguson, "de natuur zal zich met zijne genezing belasten." Op den dag werd de wind weder vrij sterk maar veranderlijk, dan eens was hij noord, dan weder zuid, maar ten laatste werd de Victoria westwaarts gevoerd.
"Maar," zeide de doctor, "weet gij niet, dat mijne reis moet medewerken tot den goeden uitslag der tegenwoordige ondernemingen? Wilt gij dan niet dat nieuwe onderzoekers Afrika binnentrekken?" "Echter.... Hoor mij wel aan, Dick, en sla de oogen op deze kaart." Dick deed het gelaten. "Trek den Nijl langs," zeide Ferguson. "Ik doe het," antwoordde Kennedy gedwee. "Kom te Gondokoro aan." "Ik ben er."
"Mijn arme jongen," zeide Ferguson, "Dick, gij en ik wegen, als ik mij niet bedrieg, 400 pond, gij moet u dus van een gewicht ontslaan ten minste gelijk aan het onze, dewijl het onze plaats verving." "Vierhonderd pond wegwerpen!" riep Joe op klaaglijken toon uit. "En nog iets meer om ons te doen stijgen. Komaan, moed!" De waardige jongen, diepe zuchten lozende, begon den ballon te ontlasten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek