Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Deze meende reeds de vreeslijke pooten van het dier in zijn lichaam te voelen slaan, toen een tweede schot losbrandde en doctor Ferguson aan de opening verscheen met zijn nog rookend geweer in de hand. Joe stond haastig op, sprong over het lichaam van het dier en gaf zijn meester de met water gevulde flesch over.
"Gij zijt stoutmoedige reizigers," zeide hij, "en gij zult in uwe onderneming slagen, gij zult uwe bloedverwanten, uwe vrienden, uw vaderland wederzien, gij...." De zwakte van den jongen priester werd toen zoo groot, dat men hem op nieuw moest doen nederliggen; eene verzwakking van eenige uren deed hem als dood in de handen van Ferguson liggen.
"Gij wilt zeggen naar het Maanland, dat niet zoover ligt; maar wees tevreden, het is even gevaarlijk." "Gevaarlijk! met een man als doctor Ferguson!" "Ik wil u uwe begoochelingen niet ontnemen, brave Joe, maar wat hij daar gaat ondernemen is kort en goed het werk van een zinnelooze; hij zal niet vertrekken." "Zal hij niet vertrekken?
"Mijne heeren," antwoordde de jager... "Ik ben zeer gevoelig.... voor uwe complimenten... maar het komt mij niet toe die te ontvangen..." "Wat!" zeiden allen, "zult gij niet vertrekken." "Neen." "Zult gij doctor Ferguson niet vergezellen?" "Niet alleen zal ik hem niet vergezellen, maar ik ben hier slechts om hem in het laatste oogenblik terug te houden." Alle blikken rigtten zich op den doctor.
Vele toosten werden uitgebracht op de reizigers, die zich hadden beroemd gemaakt door tochten in Afrika, gelijk ook op Samuel Ferguson, die door zijne ongeloofelijke poging de onderzoekingen der reizigers met elkander in verband moest brengen en de reeks van ontdekkingen in Afrika voltooien. Een artikel van den "Daily Telegraph." Oorlog der geleerde dagbladen.
"De eilanden, die in het meer liggen," antwoordde doctor Ferguson, "zijn om de waarheid te zeggen, slechts toppen van verdronken heuvels, maar wij zijn gelukkig er eene schuilplaats te hebben gevonden, want de oevers van het meer worden door woeste stammen bewoond. Slaapt nu, dewijl de hemel ons een rustigen nacht belooft." "Zult gij niet hetzelfde doen, Samuel?"
"Welnu! ik stem er in toe," zeide Ferguson, "maar gij moet niet boos zijn als wij eenige duizenden ponden ballast over boord werpen." "Duizenden ponden!" zeide Joe, "is dat mogelijk, dat dit alles goud is!" "Ja, mijn vriend, het is een vergaarbak, waarin de natuur sedert eeuwen hare schatten heeft opgezameld, daar is genoeg om geheele landen te verrijken!
Tegen zeven uur verscheen eene ronde rots, van bijna twee mijlen lang, even als een ontzaglijk schild. "Wij zijn op den goeden weg," zeide doctor Ferguson. "Daar is Jihoue-la-Mkoa, waar wij eenige oogenblikken halt zullen houden. Ik zal den voorraad water, die benoodigd is voor mijne gaspijp, vernieuwen; laat ons trachten ons ergens aan vast te hechten." "Er zijn weinig boomen," zeide de jager.
Hij bracht van zijn uitstapje eene soort van klaver mede, die door apen gretig werd verslonden. De doctor herkende de vrucht van den "mbenhu", een boom, die zeer veel voorkomt in het westelijk gedeelte van Jihoue-la-Mkoa. Ferguson wachtte Joe met een zeker ongeduld, want een, al ware het nog zoo kort verblijf in dit ongastvrije land, boezemde hem altijd vrees in.
Men oordeele over hunne verbazing toen zij den ballon aan den rechteroever der rivier zagen opstijgen, zij geloofden bijna aan een hemelsch verschijnsel. Maar hunne bevelhebbers, een luitenant van de marine en een cadet, kenden uit de dagbladen van Europa de stoutmoedige poging van doctor Ferguson en zij begrepen het geval terstond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek