Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Elinor's gedachten hielden zich voortdurend bezig met hetgeen wel in Berkeley Street mocht voorvallen gedurende hunne afwezigheid; maar een enkele blik naar haar zuster bij hun terugkomst was voldoende om haar te doen begrijpen, dat Willoughby geen tweede bezoek had afgelegd. Juist werd een briefje binnengebracht, dat de knecht op de tafel legde. "Voor mij!" riep Marianne, haastig toesnellend.
U wist van mij of mijn familie niets af; daarom was er nooit eenige aanleiding om mijn naam te noemen, en daar hij altijd erg bang was, dat zijn zuster er iets van zou vermoeden, was dat op zich zelf al reden genoeg om dat niet te doen." Weer zweeg zij. Elinor's zekerheid begon haar te begeven maar haar zelfbeheersching begaf haar niet.
Elinor spoorde haar zooveel mogelijk aan tot uiting van 't geen zij gevoelde; en vóór het ontbijt reeds hadden zij alles weer lang en breed besproken; met dezelfde stellige overtuiging en welgemeende raadgevingen van Elinor's kant, en dezelfde heftige gevoelens en wisselende meeningen van Marianne's zijde als te voren.
Naar Edward's en Elinor's meening was het echter genoeg; meer zelfs dan zij verwachtten; en Mevrouw Ferrars zelve scheen, door hare onhandige verontschuldigingen, de eenige persoon, die verwonderd was, dat zij niet meer gegeven had.
Marianne gaf met een zucht die zelfde vrees te kennen; en Elinor's hart bloedde bij de gedachte aan Edward's gevoelens, terwijl hij zijn moeder's bedreigingen trotseerde voor een vrouw, die hem niet kon beloonen. "En hoe," zei Mevrouw Jennings, "liep het toen af?" "Helaas, mevrouw, het kwam tot een treurige breuk tusschen beiden; Edward werd door zijn moeder voor goed uit haar huis gezonden.
Mevrouw Jennings, die met genoegen naar hen had zitten kijken, terwijl zij aan het praten waren, en die verwacht had, de uitwerking van Elinor's mededeeling, onmiddellijk bij Kolonel Brandon te zullen waarnemen in een onstuimige blijdschap, zooals die gepast zou hebben bij een man in den bloei der jeugd vol hoop, en vol geluk, zag hem tot haar verbazing den geheelen avond diep ernstig blijven, en nog meer nadenkend dan gewoonlijk.
Eindelijk echter kwam een zachte, uitlokkende morgen; uitlokkend genoeg, om den wensch der dochter, zoowel als het vertrouwen der moeder te rechtvaardigen, en Marianne, steunend op Elinor's arm, kreeg vergunning te wandelen zoolang zij zich niet vermoeid gevoelde, in de laan voor hun huis.
Elinor's huwelijk verwijderde haar zoo weinig van haar familie, als slechts mogelijk was, zonder het huisje te Barton geheel overbodig te doen worden; want haar moeder en zusters brachten meer dan de helft van hun tijd bij haar door.
"Ja, ziet u, mama als Cowper hem nog niet in vuur brengt! maar we moeten bedenken, dat smaken verschillen. Elinor's gevoelens zijn niet de mijne; daarom kan zij zooiets over 't hoofd zien, en gelukkig met hem worden. Maar 't zou mijn hart hebben gebroken, als ik van hem hield, om hem te hooren lezen met zóó weinig gevoel.
Dit zou op zichzelf niet voldoende zijn geweest om Elinor's schroomvalligheid te overwinnen; doch het verzoek werd zoo beleefd en dringend ondersteund door den Heer Palmer, wiens houding tegenover hen zeer was verbeterd, sedert hij wist van haar zuster's teleurstelling, dat zij de uitnoodiging met genoegen aannam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek