United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar van de straat klonk een vreeselijk tumult; menschen, die schreeuwden en riepen, en schoten die dreunden. En men hoorde hen brullen: Leve de vrijheid, leve het socialisme! Gaetano wierp zich tegen de poort, en ook hij brulde bijna, hij was gevangen, hij kon er niet bij zijn. Donna Micaela volgde hem zoo vlug zij slechts kon.
Het roode vliegennet kwam in beweging als een langzaam golvende bloedstroom, de bellen klonken, de keten rammelde, de twee zware wielen van de kar dreunden. Wij joegen den haan, die op de huif gevlogen was, weg, en onze tocht ving aan, terwijl Christoffel Hermans in 't blauw, en het groote paard in 't rood, wedijverden wie de grootste stappen konde nemen.
De golven zuchtten en lekten liefkoozend het ongelukkige slachtoffer. De oude schipper stiet een klaagtoon uit en maakte een kruis. Op dit oogenblik dreef een bliksemstraal de wolken uiteen, en doffe donderslagen dreunden door de bergen. Beneden fluisterden zacht de golven, en van de hoogte klonk opnieuw, dezen keer treurig en gelijk een zucht wegstervend, het spookachtig gezang der Lorelei.
Toen de avond afgelopen was en de menschen kort na mekaâr afscheid namen en ook Jozef vader en haar goeyendag zeî, had ze hem niet aan durven zien en flauw zijn hand gedrukt. Maar zijn woorden zongen in haar ooren. Bij haar naar bovengaan dreunden zij haar na op de trap, omklonken haar van alle kanten en bonsden in haar hoofd ... Eindelijk dan, eindelijk had hij het gezegd.
De silhouet van een der kapiteins te paard teekende zich af in 't grijze van den mist met laag-ontplooiden mantel en met scherpen punthelm en er kwam beweging in den troep. De stappen dreunden. Singen! Singen! herhaalden onophoudend, met woede-blikken naar hun mannen, de feldwebels en officieren.
Hij luisterde: men liep de gangen en vertrekken van het klooster op en neder: onder, boven hem, aan alle kanten dreunden de stappen der monniken door de gewelven, met meer drift, dan men zulks van stille kloosterbroeders zoude verwacht hebben.
Den volgenden dag, in den grauwen Novembermorgen, dreunden de heuvelen van Salisbury onder het hoefgetrappel van vele honderden paarden en weerklonk van alle zijden het schetterend hoorngeschal der strijdtrompetten.
Zoowel de militie-troepen als de mannen van het gepeupel, die naar den havenkant gedrongen waren, trilden van angst. Tegelijkertijd schier met de kanonschoten, die herhaaldelijk dreunden, begon de nevel op te trekken. Zijne spiraalwolken, vermengd met den buskruitrook der losbarstingen, scheidden langzamerhand van de oppervlakte van den stroom af. Wat men toen zag?
Dit gewelf beheerschte vroeger het portaal der eerste kerk en verhief zich later bij het aansluitingspunt der twee kerken. Eenige oogenblikken later werden regelmatige stappen, die op den luid weerklinkenden vloer dreunden, waargenomen als van iemand die zwaarwichtig voortschreed, even als het standbeeld van den Kommandeur in de zaal van Don Juan.
"Hier heb je 'n gulden," praatte meneer, die 't oogenloeren gezien had, erg lief van toon. "Dank u," zei de agent achterdochtig Z'n zware spijkerstappen dreunden heen in de stilte van schrik-geslagenheid en somber klokgezweef. Even was het in gebaar en klank, 't innerlijkst wezen van 'n drama vlak voor de pauze, als de menschen 't hèbben moeten.
Woord Van De Dag