Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Juist om het leugenachtige van die voorspelling aan het Zuluvolk kenbaar te maken, zullen de blanken die hier zijn, sterven." Hij had een assagaai uit de hand van zijn wapendrager genomen en scheen die op de vingers te wegen. Manondo stond steeds in gebogen houding voor hem. Ieder ogenblik kon zijn laatste zijn. Eindelik sprak Dingaan: »Manondo, Zuluhond! Ga van hier.
Verrast door de aanval, begrepen de Boeren echter dadelik dat hun einde was gekomen, en riepen elkander toe, dicht aaneengesloten te blijven en hun leven zo duur mogelik te verkopen. Als een briesende leeuw wilde Retief zich op de verraderlike Dingaan werpen, maar deze week achteruit, terug achter zijn krijgslieden, hun toeroepende Retief levend te vangen, en tot het laatst te bewaren.
Dingaan had hem doen weten, dat hij zich niet ongerust behoefde te maken: de Zulu's rekenden slechts af met de Boeren, en zouden de andere Blanken geen leed doen. De heer Owen stelde echter geen vertrouwen in het woord van het verraderlike opperhoofd.
Ik was in slaap gevallen, toen stemmen me wekten. Ik opende de ogen, en zie, de mannen die ik zocht, hadden me gevonden." De sluwe tovenaar had zijn doel volkomen bereikt. Medelijden straalde uit aller ogen. Bij hen die zoveel door Dingaan hadden geleden, had een ander onschuldig slachtoffer van zijn woede hulp gezocht, hij zou bij hen veilig zijn.
Deze bode bereikte ons lager, twee dagen nadat de Zulu's ons overvallen hadden. Zijn verhaal komt hierop neer: »Op de 3de Februarie was Retief met zijn patroelje te Umkungunhlovo aangekomen. Dingaan ontving hem met de grootste hartelikheid, en zei, dat nu de Boeren hem het vee, dat Sikonyella hem ontstolen had, teruggebracht hadden, hij volkomen overtuigd was van hun vriendschap.
De nu volgende aanteekeningen waren bijna uitsluitend gewijd aan de Trek over de Vaal-rivier, de bloedige worstelingen met de Kaffers, het duivelsche verraad van Dingaan, den Zoeloe-koning, en den oorlog tegen Engeland om Natal. Doch tusschen deze als met bloed en tranen geschreven regelen vindt de lezer deze aanteekening. »17 October 1839. Heden is Dirk in het huwelijk getreden met Anna Jansen.
Ik ben krachteloos van vermoeidheid en honger. Toen Dingaan de Boeren bij Umkungunhlovo wilde slachten, waarschuwden Manondo en ik hem tegen het begaan van dit verraad, en dat heeft hij ons niet vergeven. Eenige dagen later liet hij Manondo door zijn eigen regiment met knopkieries doodslaan. Nu voor weinige dagen was er een indaba.
Hij is de man die aan het hoofd staat van al de spionnen, die Dingaan door het gehele land heeft. Hij was het die aandrong op de dood van Retief en de zijnen, en daarin door mijn vader, Manondo, tegengegaan, heeft hij hem dat niet vergeven, maar in mijn tegenwoordigheid later valse beschuldigingen tegen mijn vader ingebracht, die daarna op last van Dingaan is doodgeslagen.
Ik geloof u, en daarom zullen uw krijgslieden gespaard blijven, maar in uw persoon zal ik de Amazulu waarschuwen, dat geen Induna e'nkolu geslagen voor zijn Koning kan verschijnen en leven." Umhlela boog voor Dingaan, slechts zeggende: »De Koning heeft gesproken." Hij richtte zich weer fier op en stond met het schild in de hand zijn einde af te wachten.
»Hij zal waarschijnlik een vluchteling zijn," zei Gert Maritz, »en in dat geval zal hij ons misschien omtrent Dingaan en zijn bewegingen belangrijke mededelingen kunnen doen. Ik stel voor dat wij het punt onder behandeling, een weinig uitstellen, en door tussenkomst van een tolk horen wat deze oude te zeggen heeft." Een tolk trad naar voren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek