Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
En zóo danste bij brokken de drukte weg en de straten uit; zij holde door het licht en de schaduwen der schuchter wordende lantarens, tusschen den dooden tooi, onder de uitgebrande flarden van het feest, met den langen galm van den deun achter zich aan, die hol nabauwde tegen de huizen. Dan kwamen er weêr anderen, rijen en rijen, maar de straat bleef stil.
De volkomen ontwikkelde haan fluit een geheel liedje, dat men door de lettergrepen "tieh tieh-titie tierie" heeft trachten weer te geven. Deze deun wordt trouwens zoowel bij het begin als bij het einde op velerlei wijze veranderd.
Eindelijk was het moe geweend, en de slaap, de goddelijke balsem voor droeven, look het de donkere oogen. Wat mij aangaat, de klapperman van drie uren had zijn zangerigen deun in den stillen nacht doen hooren, vóórdat al het gebeurde genoegzaam plaats kon maken in mijnen geest voor de rust van den slaap. Mevrouw v.
En het is al lang donker, en op zijn baleh-baleh ligt de akkerman zichzelven in slaap te zeuren met een of anderen eentonigen deun, als nog langs de dorpsstraat de dubbele tik van haar weefspoel klinkt, bij het licht van een pitje in een halven klapperdop vol olie heen en weer geworpen door de schering: de ijverige huismoeder doet af wat zij nog afgedaan kan krijgen van haar eindelooze taak om haar gezin in de kleeren te houden, met twee stel van alles voor ieder per jaar.
Dan roepen ze en 't klinkt droefgeestig, daar zij zich niet thuis gevoelen binnen deze vijandige wereld: "Mooie boschbessén. Prachtige boschbessén," heel langgerekt, in eentonigen deun. Wie het eens heeft gehoord, vergeet het niet. Sommigen zeggen, dat mooi-Ann de dochter was van den heer van Velp , en dezen vertellen, dat het lange jaren geleden is geschied. Maar dit is nietwaar.
Langzaam en statig galmden de klanken aan. Klaar en helder tikte elke toets zijn deun, die uit de diepte en van de hoogte samenrolden tot een plechtig akkoord. Het scheen iets als een loflied, als een kerkgezang, als de verheerlijking van iets edels en groots, van iets bovennatuurlijks, iets als een hymne aan de eeuwige kuischheid en eenzaamheid. Mathilde zat kalm en stil.
Onder de bondgenooten van redelooze Ongodsdienstigheid vinden we steeds in de voorste gelederen: fraze, spreekwoord, zegswys, manier van spreken, dicton, citaat, zaag en deun ... altemaal adjudanten van den leugen-duivel, misbruik van het Woord van den Logos zonden tegen den H. Geest der Waarheid, Godslastering.
Soms wordt de keten verbroken, om straks op nieuw gevormd te worden; weer klinkt de vroolijke deun, hier en daar en ginds en van verre; en tot na middernacht golft de opgewonden menigte door de woelige straten.
De troep joelde voorbij, de vuurschijven in het water sloegen tot krinkels tegen een zwarten, loggen schuitromp. Hoort! de deun rommelde nu in een steeg. «We gaan niet dood, we gaan niet dood!" tegen de vuile muren op, tegen de blinde vensters aan. Wèg galmde de bende, maar als de naslepende rookpluim van een trein op het weiland, zoo bleef de deun er nadeunen in zijn ooren.
't Orkest martelt den deun van Sei nicht böse en 'n veldartillerist zet den dans in. Z'n roode pluimpje dobbert op z'n schuinhangende muts. Z'n rooie vleeschhand plakt om 't uitzwiepend corset van 'n boerenmeissie van zestien jaar met 'n mopsneus en goudgeel, loshangend wolhaar. D'r rokken gieren straks weg. D'r rooie kousen spillen in d'r bottines. Roem-roem-roem-roem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek