Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Van dit oogenblik af, werden zij al meer en meer vergezeld of voorafgeloopen door zinneloozen, meest kinderen, die met papieren hoeden op het hoofd en houten sabels of stokken in de hand sprongen en dansten op de maat der trommels.
Zij werden met bloemen bekranst door de jonge menschen, die er vroolijk omheen dansten bij het licht van groote vreugdevuren, een soort volksspelen die stand hielden tot het midden der negentiende eeuw, in weerwil van de verboden der priesters en de edicten, telkens er tegen uitgevaardigd. Bertha, de Witte Vrouw.
En na de danse du ventre klommen André en de schilder op 't tooneel, en André beval den pianist een polka te spelen, en toen begonnen ze, ieder met een meid, terwijl de andere vier met elkaar dansten, te polkeeren dat 't houten vloertje kraakte en de vette, puisterige kastelein naar voren kwam om te zeggen dat 't uit moest zijn.
Toen, plotseling, geleidden de twee mannen negen jeugdige ezels naar voren op de weide vlak voor ons terras en het werd mij zoo vreemd te moede, dat ik wel had willen balken, maar ik balkte niet.... Voor mij zag ik de negen jeugdige ezels; zij waren getuigd en getooid en zij waren zekerlijk gedresseerd, want zij dansten recht-op met Charis' maagden en de wondermeesters hielden de buiken vast van het lachen en allen lachten, maar ik lachte niet en balkte niet en zat slechts verwonderd te staren....
Frisch en groen spreidde hij zijn forsche kroon uit, de zonnestralen speelden tusschen bladeren en takken, de lucht was vervuld met den geur van kruiden en bloemen; bonte kapellen vlogen elkaar achterna; de haften dansten, alsof alles alleen daarom bestond, opdat zij zouden kunnen dansen en pret maken.
Als zij weer eens goed van 't lekkere bier genoten hadden, riep Pallieter: "Alle gauwkes nog nen dans!" 't Was nu nen polka. Weer nam hij hetzelfde meiske, en zij dansten dol en wild.
Ze boog haar hoofd voorover, om beter alles te kunnen onderscheiden. De witte wiven dansten iederen avond, en ze zongen een melodie van zondige bekoring. Wat ze had volbracht in de dagen, dat ze bij de witte wiven was geweest ... deed zij thans niet meer: nooit zorgde ze voor het kind, en ze liet het aan haar buurvrouwen over.
Was zij overdag eens in haar eentje thuis, dan kon zij soms plotseling met een stofdoek of borduurnaald in de hand vijf minuten lang in 't midden van de kamer stil blijven staren, de oogen droomerig naar den wand, of wel bleven op eens haar handen uitgebreid boven de toetsen liggen, midden in een melodie, die zij speelde en dansten de muziekbalken voor haar gezicht.
Het witte vel trilde tusschen zijne vingeren, de woorden dansten, krulden over elkander, werden soms ineens weggevaagd. Lucia, zijne zuster, kwam binnen en legde voorzichtig een wit-houten kistje op een lagen stoel onder het venster. Zij ging naast haar broeder staan en raakte lichtelijk met hare handen zijne onrustige schouders.
Als nu zijn baard maar niet groeit, want dan gaat hij heen.» Des avonds in de groote balzaal dansten de koningsdochter en de schim te zamen. Zij was licht, maar hij was nog lichter; zulk een danser had zij nog nooit gezien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek