Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Nauwelijks was hem deze waarheid volkomen duidelijk geworden, of hij sprong van zijn leger op, onderzocht de dolken, die in geregelde orde boven hem waren opgehangen, en legde den scherpsten op het voor hem staande tafeltje. Daarop liep hij de kamer in gepeins op en neder, telkens naar het venster gaande, om te zien of het niet begon te lichten, en om zijn gloeiend voorhoofd af te koelen.
In het midden groeide een enkele boom, en toen Joe hem zag, riep hij uit: "Welnu, als deze 4000 jaar lang dergelijke bloemen voortbrengt, vind ik het niet zeer mooi van hem." En hij toonde een reusachtigen wilden vijgeboom, welks, stam geheel verdween onder eene massa menschenbeenderen; de bloemen, waarvan Joe sprak, waren pas afgesneden hoofden, opgehangen aan dolken, die in de schors staken.
Hoe lief is, op het donkerblauw der zwangergaande wolken, die donderpijlen dreigen dra, het lieve lentegroen, daar schielijk, uit de zuiderlucht, de middendaagsche dolken der zonne, 'et lustig meievier een deuntje op dansen doen.
"Pièt," dolk-stak mevrouw in paroxysme van ijskoud-gehouden verontwaardiging, staken waarlijk 'r Piet-en als dòlken "Piet, je maakt dat 'k van jóúw smerigen toren kom en onmiddellijk anders besterf 'k 't kan je me als lijk na benejen brengen." "In godesnaam," zei-ie geduldig. 't Geval bracht vanzelf mee, dat je 'n boel moest slikken en kroppen.
En hier heb ik hozen van de fijnste soort in allerlei kleur. Je kunt maar kiezen, alles gaat van avond voor een koopje, want ik heb een goeden dag gehad. En ziet eens hier: fijne, sterke haarbanden, gespen, naalden, messen, alles sterk en goedkoop. Linnen en fluweel, dolken van tien penningen en dolken van een pond. Is het geen pracht om te zien?"
Bovendien hebben zij nog dikwijls een snaakschen verteller bij zich. Deze doorsteken het met hunne dolken en gebruiken het onder ongedwongene vroolijkheid. Overigens is de soldaten-kaste niet de eenige stand bij dit volk. De ietwat gehelleniseerde Albaneezen in de steden van het land, leggen zich met vlijt en goed gevolg op de handwerken toe.
Tusschen het span uitvleugelende hoornen, spitse, kromme dolken gelijk, kroesde wild een ruig haar, tot over het als een moker vaste voorhoofd.
"Ik wou, dat je dood waart, Gösta Berling! dood! dood!" Die woorden wakkerden 't oude heimwee van den dichter weer aan. "Ach," zeide hij, "waren die woorden maar meer dan woorden, waren ze maar pijlen, die fluitend aankwamen uit 't donkere kreupelhout, waren ze maar dolken of giftdroppels! Hadden ze maar macht dit ellendig lichaam weg te nemen en mijn ziel vrij te maken!"
Hij ga in vrijheid!" De opgeheven speren zakken naar den grond, de dolken worden opgestoken, en men drukt vader en dochter tegen de bloederige borst in eene vurige omarming. Onder gejuich worden zij in triomf naar hunne woning gebracht. "Vive la nation!" brult het volk! Naast deze beide schoone daden van kinderliefde vinde hier eene daad van ouderliefde eene plaats.
"Dat zal ik wel doen, kramer," zeide eene schildknaap, die ook was komen toeloopen. "Heb je ook mooie dolken bij je?" "Met goud ingelegd, zoowel als met zilver, Jonker," antwoordde Fulco. "Gij zult ze nergens schooner vinden." "Mooi! Straks zullen we zien, of je de waarheid spreekt. Volg mij maar, dan zal ik je naar de zaal brengen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek