Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
De jongens stikten van het lachen, de kooltjes bol in de wangen. En toen? vroeg Cecilianus. Vertel jij nu van het Colosseum? vroeg Cecilius. Neen, vertel jij nu eerst van het Theater, drong Cecilianus. Ik ben zoo benieuwd te hooren.... Nou, zei Cecilius. De voorstelling was heel mooi.... Vol, de cavea? Ja, en de orchestra ook. En de ridderbanken.... De Keizer was in het Colosseum....
Voor de eerste ridderbanken stond Martialis. De beer keek, kop schuddend, de cavea in. Hij bromde. Achter de schermen hitsten de bestiariï, die hem aan een ketting hielden, aan. Zij trokken hem dichter bij het kruis. O-o-oh! kreunde het door het Theater.
Deze zuilengangen waren gebouwd op een zwaren muur die de geheele cavea omringde en door welken op tien plaatsen op gelijken afstand uitgangen waren aangebracht. Deze muur was versierd met zes-en-dertig nissen waarin vazen of beelden waren geplaatst. Beneden bevond zich het podium, dat de arena omsloot.
Hièr! brulde, galmde, gilde het lachende van alle kanten. Hier is een plaats! Hier zijn twee plaatsen!! De eerste ridders, de matronen, die binnen kwamen, door hunne poort, en zich begaven naar hunne zitplaatsen, zagen nieuwsgierig naar de cavea, waar zoo veel rumoer was.
Zij was in drie rangen verdeeld: ima, media en summa cavea. Zie ook balteus. Cea, latijnsche naam voor het eiland Ceos. Cebenna mons, to Kemmenon oros, het woeste gebergte der Cévennes, in Gallia. Cebes, Kebes, van Thebe, leerling van Socrates.
Oogen keken angstig naar boven, naar de donkere, donkere lucht. Maar ze zouden "Laureolus" zien, "Laureolus", waar ze meê dweepten. Met Lentulus! Met Lentulus! juichten Cecilius en Cecilianus. "Laureolus"!! eischte de cavea, hoewel tusschenspel nog voor het siparium vertoond werd. Het werd eén kreet: "Laureolus"!!! Boven het Theater rommelde het onweêr. Scheen het af te drijven.
Met zij doorweven, zei de eerste choragus en zij allen voelden aan de zware stof. In Rome, dominus, wìl het publiek het zoo, vooral het publiek van de cavea.... Hmm....! bromde beneden de beer: de ezel, nerveus maar wel-opgevoed, stampte alleen met de hoeven.
En zijn laatste woord juichte hij luid. Want de Prologus op zijn ezel, wijzende, toonde de beide Bacchides, die verschenen. Er ging een bewonderend gemompel door heel het Theater. O-o-o-oh! mompelde goedkeurend de cavea. Wat zijn ze mooi! En de een is net als de ander!
En het water stroomde, zachtjes tappelend, droppelend, druipelend.... Het stroomde in deze pauze, vóor de Bacchides werden vertoond, langs den hoogen theaterwand en vloot dan in gootjes, de præcinctiones en trappen langs af, lager en lager weg. O-o-o-oh!! juichte de cavea, blijde om de koele verfrissching.
De beelden, die het Theater omkransten, verzichtbaarden in hunne verstarring. Maar de lucht was zwaar zwartgrauw met wolkgevaarte bedekt. Enkele droppelen vielen. O-o-oh! klonk het teleurgesteld in de cavea, omdat het te regenen begon. Het velarium bleef ongeveer half het Theater beschutten, ten gerieve van het Hof en de Aanzienlijken. Het was pauze.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek