Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Zaterdagavond te komen hooren in Julius Cesar, dat zeker tot ons spreken zal. Hij zou die uitnoodiging aan onzen broer zenden; konden wij daarvan geen gebruik maken, dan zou 't niets zijn. Aardig toch, vindt u niet? Hij hoopt ons in Holland te ontmoeten; wij óók.
Cesar Cascabel was bijna razend van woede en het kostte zijne vrouw en zijne kinderen niet weinig moeite hem tot bedaren te brengen. Maar toen deze eerste opwelling voorbij was, kreeg hij spoedig zijne tegenwoordigheid van geest terug als een man die niet gewoon was met nuttelooze verwenschingen zijnen tijd te verspillen. Die ellendige geldkist! kon Cornelia niet nalaten te zeggen.
Die naam was bekend, ja vermaard in alle vijf werelddeelen, »en in andere plaatsen«, was de man gewoon te zeggen die de eer had hem te dragen. Cesar Cascabel was afkomstig uit Pontorson in het hart van Normandië, en al de gauwigheid, al de slimme streken, door welke het Normandische ras beroemd is, waren hem eigen.
Hij vroeg alleen of de personen, die zich bij hem aansluiten wilden, eenig talent hadden, maar nooit uit welk land zij kwamen. Hij voegde er vervolgens bij dat hij en zijne mede-kunstenaars zich gelukkig zouden rekenen indien "mijnheer de burgemeester" het woord gorodintschy was voor Cesar niet uittespreken hun de eer wilde aandoen om hen in zijne tegenwoordigheid te willen zien werken.
Heidaar, mijnheer Cascabel, riep de paljas, het is geen parade-voorstelling. Wat? Geen parade-voorstelling? schreeuwde Cesar. Of het! Een parade-voorstelling zooals er nog nooit eene geweest is, op geen van onze grrrroote rrrrreprrrresentatiën! Dit was een antwoord, waar Kruidnagel niets op wist te zeggen.
Op deze manier, merkte Cascabel op, kunnen wij dag en nacht het oog er op houden. Ik begin hoe langer hoe meer in te zien dat het eene goede gedachte van u geweest is, Cesar, antwoordde Cornelia. Ik heb geen spijt van het geld dat wij er voor betaald hebben. De kist is alleen misschien wat klein, vrouw. Maar als onze »sok« grooter wordt, kunnen wij er altijd eene ruimere aanschaffen. Cascabel!
"de prelaat is buitengewoon goed voor mij en dat troost mij over het verlaten van don César en zijn zoon." "Ik ben er van overtuigd," zei hij bij het scheiden, "dat uw vroegere meesters door uw heengaan een groot verlies hebben geleden, maar misschien zijt gij wel niet voor altijd van hen gescheiden. De geheele familie zal steeds levendig belang blijven stellen in uw lot."
Van daar af had de Schoone Zwerfster geene hulp meer noodig en de mannen zouden dan de paarden terugbrengen, maar het een en ander zou vrij wat geld kosten. Cesar Cascabel dong en pingelde als een man die er niet van houdt om zijn geld weg te gooien. In het eind werden zij het eens tot eenen prijs, die de som niet te boven ging welke hij voor dit gedeelte der reis had bestemd.
Niemand verbeelde zich dat dit eene soort van aanstellerij van Cesar Cascabel was, het ging bij hem inderdaad van harte.
Hij kon dan ook niet nalaten tot Cornelia te zeggen: Dat ge mij ook niet hebt laten gaan om dien lord zijne bekomst te geven! Dat was al gebeurd Cesar, zeide moeder Cascabel op den eenvoudigsten toon ter wereld. Het was werkelijk gebeurd, en goed ook!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek