Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Te Hassan's Walls verliet ik den grooten weg en maakte een korten omweg naar eene hoeve, Walerawang geheeten, die bewoond werd door een hoofdopzichter, aan wien ik een introductie-brief had van den eigenaar te Sydney. De heer Brown was zoo vriendelijk mij te vragen tot den volgenden dag te blijven, welk voorstel ik met genoegen aannam.
Op den 16den October 1859 maakte de heldhaftige kapitein John Brown aan het hoofd van een kleinen troep voortvluchtige slaven, zich meester van Harpers-Ferry in den Staat Virginia. De bevrijding uit het slavenjuk van de kleurlingen was zijn doel. Dat beleed hij, dat verkondigde hij openlijk.
De overwinning, zoo zij volgens den vooruitgang is, verdient de toejuiching der volken, maar een heldhaftige nederlaag verdient hun verteedering. De eene is heerlijk, de andere is verheven. Voor ons, die aan het martelaarschap boven de overwinning de voorkeur geven, is John Brown grooter dan Washington, en Pisacane grooter dan Garibaldi. Er moet toch iemand voor de overwonnelingen zijn.
O, neemt u me niet kwalijk. Aangenaam, mijnheer Arkwright." "Mijnheer Brown is mijn assistent", legde mijnheer Harriwell uit. "En laten we nu die cocktail nemen." "Maar waar heeft hij dien Snider vandaan?" hield mijnheer Brown aan. "Ik heb er altijd tegen gesputterd dat die geweren op het erf bewaard werden." "Ze zijn er nog altijd", zei mijnheer Harriwell, een beetje geraakt.
Robert Brown is zoo vriendelijk geweest het hout te onderzoeken, en zegt dat het tot het geslacht der dennen behoort, omreden het de kenmerken draagt van de familie der Araucaria's of Andesdennen, maar dat het eenige merkwaardige verwantschapspunten met betrekking tot den iep bezit.
"Ze komen in troepen bij elkaar bij de keuken", was zijn verslag. "En ze hebben bende's Sniders. Mijn idee is er om heen te trekken en ze van den anderen kant in de flank aan te vallen. Den eersten klap geven, zie je. Ga je mee, Brown?" Harriwell at rustig door, terwijl Bertie ontdekte dat zijn pols vijf slagen toegenomen was.
O, wanneer ik even het verkoopboek nasla, kan ik het u dadelijk zeggen. Hier hebben we 't al. Een aan mijnheer Harker, een aan mijnheer Josiah Brown van Laburnam Lodge, Laburnam Vale, Chiswick en een aan mijnheer Sandeford van Lower Grove Road, Reading. Neen, ik heb nog nooit den man gezien, die daar op die foto staat.
Nauwelijks waren Brown en McTavish terug aan tafel, toen de laatste weer even poolshoogte ging nemen. "Ze hebben dynamiet", zei hij. "Laten we ze dan ook met dynamiet bestoken", stelde Harriwell voor. Ze staken elk een half dozijn staven in hun zakken, rustten zich uit met brandende sigaren, en liepen naar de deur. En juist op dat oogenblik gebeurde het.
De bloeddorstige heeren moeten eens door elkaar gerammeld worden, dat hebben ze noodig. Wilt u misschien zoo goed zijn, heeren, en uw geweren meebrengen aan tafel, en wilt u, mijnheer Brown, misschien een veertig of vijftig staven dynamiet klaar maken? Maak de lonten goed kort. We zullen ze een lesje geven. En nu, heeren, het diner is klaar."
Harriwell vulde een lepel met het goedje en sprong naar den kok, die doodelijk verschrikt wegvluchtte. "Dat beslist alles", was Brown's plechtige uitspraak. "Hij wil het niet eten." "Mijnheer Brown wilt u hem misschien even in de boeien slaan?" Harriwell wendde zich opgewekt tot Bertie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek