Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 10 mei 2025


Maar eensklaps ... daar voelde zij zijn adem over heur gelaat zuchten, daar voelde zij zijn lippen met eene liefkoozing zoo gloeiend en warm, zoo hartstochtelijk hare lippen drukken, dat zij zich als met een electrischen schok in het zadel oprichtte en woedend bliksemden hare bruine oogen hem toe. Paul! riep zij zeer gekrenkt.

Toen was het Anselmus als begon in zijn binnenste een strijd gedachten beelden bliksemden op en vergingen weder, archivaris Lindhorst Serpentina de Groene Slang tot het eindelijk stiller werd en het al-verwarde zich ordende en zich in klaar bewustzijn effende.

Vooraleer de graaf, die van gramschap sidderde, eenige bevelen kon geven, bliksemden de uitgetogen zwaarden door de lucht en een der beide kampers viel met gekloofd hoofd ten gronde. "Men vange den snooden moordenaar!" riep de graaf. "Men brenge hem levend of dood voor mij! Ik wil, tot een voorbeeld, in het aanschijn des volks kort recht doen over zulke verfoeilijke misdaad!"

Maar toen pater Gondo de vlam zag oplaaien, en wist, dat het beeld volkomen in zijn macht was, richtte hij zich op, zijn oogen bliksemden. "Mijn ongelukkige kinderen!" zei hij mild, terwijl hij zich tot de menschen van Diamante wendde. "Gij hebt een vreeselijken gast geherbergd. Maar hoe is het mogelijk, dat gij niet reeds vroeger ontdekt hebt, wie hij is?

"Gekken," mompelde Beerenstijn, die juist zag, dat Henri en Else samen van een bordje aten, "als er hier nog een geëngageerd paar komt, ga 'k er uit." En z'n oogen bliksemden naar Eduard, die 'n waterlelie uit z'n sinaasappelschil voor Go maakte.

De zwaarden bliksemden door de lucht en vielen neder met zulke ontzettende kracht, dat de dubbele slag, hol en scherp tevens, tegen de omstaande gebouwen hergalmde. Een schreeuw van angst, een gehuil van afgrijzen doorliep de menigte. Daar lagen de beide kampers doodelijk getroffen ten gronde; mher Jakobs helm was gekloofd; zijne hersens moesten hem onder het bekkeneel zijn verpletterd.

Had zij uit tienduizend moeten raden, zij zou geen ommezien in onzekerheid verkeerd hebben of =die= naam, en geen andere, moest er geschreven staan op het couvert van dien brief. Toch werd zij gloeiend rood, en terstond daarop doodelijk wit. Hare anders zoo zachte oogen bliksemden. »Neen!" riep zij, en op de zerk stampend, die hol klonk onder haren voet: »neen, Justus! dát doe ik niet!"

Woord Van De Dag

rozen-hove

Anderen Op Zoek