Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Hè neen, laten we daar niet heengaan, we zullen nog verdwalen," zei Bobo. "We moeten naar huis, 't is al zoo laat," riep Baba. "Toe, laten we nu maar omkeeren." "Ik wil enkel tot aan die eerste kromming loopen," antwoordde Bibi. "Gaan jullie mee! We moeten toch eens zien wat er dan volgt." De andere twee hielden zich doof. Toen ging 't geslepen, kleine nest op den grond liggen.
Na de eerste kromming kwam een tweede, toen een derde.... Daarop splitste het paadje zich in tweeën. Een reuzeneik, die zich ginds, dicht aan den wegkant, in 't kreupelhout verhief, trok de aandacht van juffertje Bibi. Zonder zich te bedenken liep ze er heen.
't Aapje was aan den boschrand blijven zitten en keek Bibi onafgewend na, die te moe en te verdrietig was om als de anderen te doen en hinkend voortsukkelde. Toen zij 't diertje niet meer naast zich zag, keerde zij zich om en wou 't roepen. Daar ontdekte ze 't aan den zoom van 't bosch. 't Zat er doodkalm zijn kopje te krabben en rimpels in zijn neusje te trekken, alsof het Bibi uitlachte.
"En jij, klein ding?" zei de oude vrouw toen tegen Bibi; "heb jij niets noodig?" "Neen, moedertje," antwoordde juffertje Bibi uit de hoogte; "honger heb ik niet en 'k ben ook niet moe. Ik heb die twee zeurpieten zelfs hartelijk uitgelachen, omdat ze zoo flauw zijn." "O, ben je van die kracht!" zei de fee, ontevreden over den toon, dien 't meisje aansloeg.
Toen zij aan 't bewuste punt waren gekomen, was Bobo al moe en had dus wel graag willen omkeeren, terwijl Baba, die zich bedacht, dat de boterhammen over een half uurtje thuis zouden klaar staan, er ook niet veel zin in had nog verder te gaan. Maar Bibi, die zich boven dit alles verheven voelde, lachte wat om zulke bedenkingen.
"Nu, voor een spotvogeltje, dat graag eens lachen wil, heb ik ook nog wel iets." Onmiddellijk na 't uitspreken van deze woorden was ze verdwenen en zagen de kinderen een aapje, dat potsierlijke sprongen om Bibi heen maakte en grijnzend allerlei malle gezichten tegen haar trok. Bibi was er verrukt over, dat dit grappige diertje haar toebedeeld was.
Ze bleef echter in de achterhoede en vermaakte er zich mee haar kameraadjes allerlei mallepraat na te roepen; zij waren "averechtsche" herderinnetjes, zei ze, want zij lieten zich door 't schaap den weg wijzen in plaats van hetzelf te leiden zóó dom waren ze, dat zij de dieren moesten volgen. Bibi was er onuitputtelijk in, allerlei geestigheden over ditzelfde onderwerp te berde te brengen.
De eerste staatsman ten tijde van ons bezoek was de vizier Sjeik Mohammed Bahauddin Hasambhai, aan de regeerende familie vermaagschapt door het huwelijk van zijn zuster Laddi Bibi met wijlen Mahabat Khandji. Zeer jong in staatsdienst getreden, was de vizier eerst commandant van de lijfwacht of Lal Risalda.
Bibi zou 't diertje hebben geslagen, als zij 't had kunnen pakken, maar 't sprong op zij, werd grooter en grooter en veranderde in een schoone, prachtig gekleede vrouw, die een gouden ring droeg, 't Was de feëenkoningin zelf. Zij had deze vermomming aangenomen om 't spotvogeltje eens aan den lijve te laten voelen en ondervinden hoe leelijk haar gebrek was.
Haar stemming sloeg eensklaps om en zij smolt weg in tranen. Bobo hield haar gezelschap en begon ook te snikken. Maar Bibi, dat stoute, kleine ding, deed niets dan lachen. De koningin der feeën, die juist door 't bosch kwam, hoorde dit. De andere feeën hadden haar tot koningin verkozen, omdat zij de liefste van haar allen was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek