Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Hoort gij Op Bergens plaveien, Bliksemren, wolkenren, Een hoos van kletterend staal? Leve Chaumont en de gele vos! Klaroent uw vreugd uit, slaat op de trom; Hooimaand is 't, de weiden geuren. De leeuwerik stijgt, tiereliert in de lucht: Leve de vrije vogel! Slaat op de trom der glorie. Leve Chaumont en de vos! Alhier, te drinken! Gewonnen stad. Leve de Geus!
In den tijd, waarin dit verhaal ons verplaatst, mocht het kasteel Beaufort een der fraaiste van den Maasstroom genoemd worden; het werd toen bewoond door den markgraaf Reinier Van Aduaar, die de eenige broeder was van Van Bergens overledene gemalin.
Gij hebt mij verstooten, graaf! sprak zij bij zich zelve: Gij hebt mij verstooten omdat ik de jeugd meer beminde dan uw grijze kruin, omdat een ander mijn bekoorlijkheden meer waardeerde dan gij. Ik heb het u voorspeld: uw bloed zou die blaam betalen. Ha! korten tijd daarna leefdet gij reeds niet meer. En nu.... ik haat het bloed der Van Bergens.
Hij heeft een afkeer van zijne en uwe Paapsche leer, en haat den vijand sterker dan ik dit eerst geloofde. Het lieve duifje zal den wil van haren vader doen. Ik huw haar; de graaf sterft weldra, en de goederen der Van Bergens worden mijn eigendom." "En gij zult uw geluk aan mij te danken hebben," hernam de gravin toen Van Rodenberg geëindigd had. "Doch wat vangen wij thans met Spinola aan?"
Gij zult u aan mijn wil onderwerpen! Nog eens, ik begeer, ik eisch, dat gij Van Bergens dochter tot uwe vrouw maakt." "Gij eischt van mij, mevrouw?" riep Van Rodenberg: "Waarachtig! mijne verwondering grenst aan verbazing. Wie wát geeft u het recht om zóó tot mij te spreken? Ben ik niet mijn eigen heer en meester?
"Wat voert u herwaarts?" was Van Bergens eerste en hoogst natuurlijke vraag: "Ik had gedacht Walter, u nimmer weer in mijn kasteel te zullen ontmoeten. Wat kunt gij van mij verlangen in dezen laten stond?" "Vergeef mij waarde graaf," ving Van Rodenberg aan: "dat mijn plicht mij gebood, voor ditmaal uw gebod te overtreden.
De jonker Van Rodenberg," vervolgde zij, Alonzo even aanziende, "heeft hem reeds jaren lang op de edelmoedigste wijze met zijn belangrijk vermogen bijgestaan; en deze jonker Van Rodenberg, dien gij wellicht reeds hebt leeren kennen, of anders hebt hooren noemen, heeft, zegt men, tot onuitsprekelijke blijdschap van mijn zoon, ongeacht Adelgondes schandelijke geboorte en Van Bergens treurige omstandigheden, hare hand gevraagd.
Niet zonder eenigen schroom verwachtte hij Van Bergens antwoord. De graaf echter bewaarde een nadenkend stilzwijgen; eindelijk floot hij twee malen op zijn zilveren fluitje, en weldra verscheen de eenige mannelijke dienst bode, die nog op het kasteel was achtergebleven. "Jozef, ga terstond naar den stal en zadel mijn paard," zeide Van Bergen: "maak spoed, ik heb geen oogenblik te verliezen."
Dit alles weet ik zeer goed mevrouw, doch heb God tevens menigmalen gedankt, dat hij u geen zoon heeft geschonken die het oud adellijke bloed der Van Bergens, met het uwe vermengd, tot oneere van dat geslacht, zou hebben in stand gehouden.
Van Bergen ontstelde, en zich haastig met de hand over het voorhoofd strijkende, zag hij navorschend de zaal rond, doch bespeurde weldra dat de schim zijner stiefmoeder die plaats had verlaten, dat een droombeeld zijn geest had beangst. Eenig gedruisch op het portaal boeide nu weder Van Bergens aandacht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek