Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Endelijk geraakte in huis een zwaar en moedeloos zwijgen, en onderwijl zoefde alover den tuin een grillige wind. Ursule had hare oogen dichtgedaan en hare handen lagen bijeen, rijzekens mekaar takend, op haren schoot. Zie! sprak Goedele, trouwen, daar moest ge eens aan denken, Bella! Trouwen? Bella giechelde en de strengskens zijde schoven van haar knieën op het voettapijt.
Hij en had nooit driftige woorden hij vertelde alles op zangerige rythmen met altemets een onbepaalde uitdrukking, die hij dan in een stijgen of dalen zijner stemme verklaarde. En zijn aangezicht bleef djentelijk, omdat geen sterke klank zijn mond vervormde. Hij was schoon. Hij sprak schoon. Bella boog zich over tafel en dronk aan zijne lippen die kunstige tale. En Weenen?
Ze sprak zonder diepten, aldoor hare stem buigend in streelingen van korte, oppervlakkige gezegden. Ze schertste met Devleeschhouwer, maakte kleine portretjes, draaide hare meeningen tot lollige zetten en schaterde vroolijk daarbij. Hebt-ge gemerkt de dwaze manieren van Bella?... Wel Jeezes!
Een vochtwalm, met dampen van den plotseling overstroomden vunzen bodem benauwen de borst. En de klokken van "Nizza la bella" brommen in dien donkeren nacht reeds het tweede uur van den nieuwen dag. En nog altijd giert de Libeccio en bruist de Paillon, terwijl de laatste, wat hem weerstaat meesleurt, langs pijler en steen naar den wijden Oceaan.
Voor schetsen en beelden uit Venetië behoeven wij geene aandacht en belangstelling te vragen. Slechts spanne men de verwachting niet te hoog: eene eenigszins volledige beschrijving van Venezia la bella geven wij niet, slechts schetsen en beelden.
Tut, tut! dwaasheid! zei mijnheer v. Maar toen Bella voortlas en mevrouw v. N. omhelsde, bedierf deze het boordje, dat zij opzette, en toen zij nog meer las, en daarop haar arm om het grijze hoofd van mijnheer v. N. sloeg, zeide deze weer: Tut, tut, dwaasheid, genoeg, genoeg. En hij lachte, maar met een traan in zijn oog. Op een ochtend nam mijnheer v.
Brueghel is de meester boven de meesters, juffrouw Bella, en stellig boven het begrip der menschen. Hij wist het leven uit te drukken in waarheid en zijne uitdrukking, aldoor een uitslag van stijlsynthesis, was een zuivere gave der kunst. Bij Brueghel vindt ge kleurharmonieën die men sinds niet meer heeft kunnen bereiken, en elke kleur op haar eigen ligt plat, effen, net.
Ze kwam in de kamer weer en zette zich op een stoel. 't Was hier nu danig droeve. Ze zei: Ge moet mij alzoo niet bekijken, menschen.... Ik heb daar een vieze leute gehad! Bella lachte subiet mee. Vertel eens, Goedele.... Straks! Ze ging vóor den spiegel staan en schikte nauwkeurig eenige losse haarstrengen.
Bella sprak mij daarop van mijne ouders, mijne moeder noemde zij ook altijd moeder; zij vertelde, hoe zij den lieven ouden het leven gemakkelijk en genoeglijk trachtte te maken, hoe zij den ouden heer op allerlei wijzen plaagde met zijne boeken, maar hoe zij ook, wanneer het noodig was, de preciosa daaronder zelve voor hem schoonmaakte; en duizend kleine omstandigheden meer, onbelangrijk voor een derde, maar boeiend voor mij.
"Nizza la bella" was op Maandag den 24sten Maart werkelijk de lachende schoone, blij glanzend van feestvreugd, onder een hemel van 't diepste blauw. Van heinde en verre waren nog altijd vreemdelingen toegestroomd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek