Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Toen sprak de baljuw tot de aanwezige heeren en edellieden: Herkent gij den beklaagde voor messire Joost Damman, zoon van den schepene van de keure van Gent? Ja, zeiden zij. Kendet gij, sprak hij, messire Hilbert, zoon van Willem Rijnvisch, schildknaap?
Alhoewel van zulke gewelddaden niet sprekende, beklaagde Robrecht Sneloghe met ware deelneming het onrechtvaardig vonnis en drukte de meening uit dat het waarlijk tijd was om geweld tegen geweld te stellen, wilde men niet door de Isegrims zelven worden aangezien als lafaards, die men zonder vrees van tegenstand mag vervolgen en verdrukken.
Dikwijls beklaagde hij zich tegenover Musette, dat hij haar wat lichtzinnig en onverschillig vond, wanneer hij over zijn liefde met haar sprak; dan keek Musette hem glimlachend aan, gaf hem haar hand en zeide: "Wat zal ik je zeggen, mijn waarde?
Mevrouw Van Erlevoort beklaagde hare dochter, welke heur lot van verwaarloosde en miskende echtgenoote zoo lang met waardigheid had kunnen torsen, en zij nam ze vol liefde tot zich, in het diepste haars harten overgelukkig, door het nieuwe, ontluikende leven, dat de vier kleinkinderen in haar woning medebrachten.
Eene landeigenares, eene zekere Artjoechowa, beklaagde zich dat een gewezen stalknecht van haar was weggegaan, omdat hij volgens zijne verklaring "een volkomen vrij man" was. Tolstoi antwoordde hierop: "Mark kan volgens mijne uitspraak met zijne vrouw gaan waarheen hij wil.
De aanklager wilde hier niets van hooren, maar eischte eene schadevergoeding van tachtig roebel. De wijze waarop Tolstoi deze zaak behandelde bevredigde den landeigenaar niet, en hij beklaagde zich bij het gerecht. "...Graaf Tolstoi," schreef hij, "verscheen met drie boeren, die als deskundigen moesten optreden, in de bewuste weide.
De gevangen vorst begon luidkeels te lachen, en toen de soldaten hem naar de reden zijner vroolijkheid vroegen, die zoo weinig strookte met den ongelukkigen toestand waarin hij verkeerde, antwoordde hij hun: "Dezen morgen nog beklaagde zich de intendant van mijn huis, dat driehonderd kameelen niet voldoende waren om den voorraad mijner mondbehoeften te vervoeren.
"Ik herinner mij ook nog," zei ik, "dat ge u toen zeer beklaagde over een al te verstandige vrouw, die ge hadt." "O, dat is sinds dien tijd veel verbeterd," antwoordde hij. Ik wilde hem daarmee gelukwenschen, toen hij mij verlaten moest om op te treden.
Men moet erkennen dat onze kleine ridder van de waarheid niet veel voldoening had van z'n eerste heldenfeit. Toen-i zich later beklaagde by Leentje, viel ook deze hem af, of althans niet onverdeeld by. Ja, zieje, Wouter, dat is nu zóó: de aardappelen, zieje, zyn ... niet heel goed meer. En dat komt, omdat we ... Mei hebben. Want, zieje, in Mei zyn de aardappelen altyd zoo slecht.
Daardoor bleef het jonge meisje droef en treurig, vreezend en niet wetend, zonder dat zij er meer om vroeg en meermalen riep en bad zij 's nachts, dat hij zou komen en dikwijls beklaagde zij zich met vele tranen over zijn lange afwezigheid en zonder een oogenblik zich op te vroolijken bleef zij altijd wachten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek