Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Het dappere beest, dat niet wilde sterven, zonder zich te hebben gewroken, was niet meer dan vijf-en-dertig schreden van den jager verwijderd, toen een kogel haar in de borst trof, en ze dood ter aarde stortte. Ieder nam toen zooveel van het vleesch, als hij kon dragen; het overige werd voor de hyena's achtergelaten, en het sein tot den aftocht werd gegeven.
't Werd een benauwd relletje. Ze drongen hoe langer hoe meer op. "Wees toch voorzichtig!" riep ik "als 't beest achteruit trapt, krijg je ongelukken." "Hij trápt niet achteruit!", zei Lou. "Stommerik," zei ik zacht. Maar op eens begon het beest geweldig te hinniken. Het was een gehinnik zóo schel als van een stoomfluit. Van schrik liet de bakker zijn brooden vallen. De merrie beet er in.
Vele reizigers zijn dan ook reeds bevredigd als zij de voetsporen van zoo'n beest op het eiland ontdekken, waar zij landen. Zoowel op onze heenreis als op onzen terugtocht zagen wij echter de monsterbeesten op eenigen afstand zich in het water voortbewegen en hun afschuwelijk leelijken kop boven het water uitsteken.
Men had zijn goede eigenschappen uit vroegere tijden niet vergeten, en daarom werd het beest nu tot de familie gerekend en goed verpleegd. Rudy streelde den hond; maar deze liet zich niet meer met vreemden in, en dat was Rudy immers voor hem; lang bleef hij dit echter niet, hij schoot al spoedig wortelen in het huis en in het hart.
»O, Meneer Bumble!« weerde juffrouw Corney af. »'t Dient nergens toe, de waarheid te verzwijgen, juffrouw,« zei Mr. Bumble, terwijl hij het theelepeltje langzaam streelde met een soort verliefde waardigheid, die hem dubbel indrukwekkend maakte, »zoo'n beest zou ik zelf met pleizer verdrinken kunnen.«
»Breng Cesar naar den stal," kommandeerde hij. Nu wendde hij zich tot luitenant Harreson. »Mag ik het paard eens probeeren, luitenant?" »Ga je gang," zeide de luitenant, »maar pas op het beest heeft leelijke nukken."
Niet éen.... En toen heeft hij een everzwijn, dat ze op hem los lieten, geplaagd met een ijzeren piek, dat het beest dol werd. En toen heeft hij het met zijn zwaard doorstoken! Doorstoken, met zijn zwaard?
Om den kleinen Hadschi, die zich als een kikvorsch opblies, niet te laten bersten, viel ik hem in de rede: Toen ik den Miridiet volgde, hoorde ik fluiten. Wie deed dat? Hier, de kleermaker. Waarom floot hij? Hij zei, dat hij een hond zag loopen in het hout. Ja, Heer, ik zag hem duidelijk, verzekerde de verrader. Wat ging dat beest u aan?
Toch zou hij er de school niet om vergeten hebben, want de meester was erg streng, dat wist hij bij ondervinding, indien hij niet had opgemerkt, dat naast dien wagen een groot, log dier liep, een dier, dat nog veel belangwekkender was dan de wagen, want het was niets meer of minder dan een groote, bruine beer. Bij de verschijning van dat beest vergat Bob de geheele school.
Men moet het dus, gelyk ook het ossenvleesch, enz. denzelfden dag eeten, op welken men het beest geslagt heeft, het geen het zelve taay maakt: maar het bederft, wanneer men het langer wil bewaaren: deeze twee zoorten van viervoetige dieren zyn van het oude vaste land naar Guiana overgebragt. Zoo is het ook gelegen met de varkens, die 'er echter beter zyn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek