Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
In het laatst der 16e eeuw was het vervaardigen van lakens in Engeland zoo aanzienlijk toegenomen, dat die, in plaats van uit Holland betrokken te worden, gelijk vroeger, in groote hoeveelheid van Engeland naar Duitschland werden uitgevoerd. Dit geschiedde door een maatschappij, bekend als "Marchands avonturiers".
Zij zelven zijn niet alleen geene liefhebbers en bewonderaars der kunsten en wetenschappen, maar "bijna allen" zooals meergenoemde Vorst beweert, "verachten haar even hard als zij de vreemde 'avonturiers' doen, door wie zij beoefend worden."
Er bestaan thans meer dan 100 dusdanige inrigtingen, iederen avond opgevuld met Chinesche, Mulatsche, Maleische en Sandwichsche landloopers, kortom avonturiers uit alle landen en allen bandieten van de eerste soort. Alle volken van den aardbol hebben een deel van hun schuim in dat riool uitgestort. Niets is zonderlinger dan het schouwspel, dat die speelhuizen alle avonden na 8 uur vertoonen.
Langzamerhand echter lieten zij ook deze gewoonte varen, en begonnen zij vreemde avonturiers uit Epirus en Albanië, wie er maar het meeste voor bood, op den troon te plaatsen, en sedert het begin der 18de eeuw werd het een blijvend gebruik bij de Turksche keizers, de Walachysche en Moldavische vorsten, die hunne grens bewaken, en zooals eens Miltiades voor Darius, hunne Donau-opzichters en Donau-bruggenbouwers geworden waren, uit de in Constantinopel levende Grieksche familiën te nemen, en gewoonlijk tot deze waardigheid die Grieken te benoemen, die hen als staatstolken gediend hadden en waarover zij tevreden waren.
Nu was het daarvoor te laat. Sloot de koning de havens van zijn land voor de hollandsche schippers, dreigde hij met kerker en galei die zijn verbod trotseerden, welnu, dan zelf den weg gezocht naar die rijke wonderlanden van het Oosten, naar die onschatbare koloniën, voor ongeveer een eeuw door spaansche en portugeesche zeevaarders en avonturiers ontdekt en voor hun vaderland gewonnen, en waaruit nu nog de koning van Spanje de middelen putte, die zijne vast waggelende mogendheid moesten schragen.
De Hojeda had, naar het scheen, bij de avonturiers, die geld te missen hadden, al zeer weinig vertrouwen, doch hij was zoo gelukkig om in den beroemden Stuurman, den ouden Juan De la Cosa, die te San-Domingo vrij goede zaken gemaakt had, een helpend vriend te vinden, die twee schepen voor hem uitrustte.
Trots Koning Ferdinands beschikking, zond de Admiraal nu Don Juan De Esquibel met zeventig man uit om het eiland te bezetten en te zorgen, dat het niet in handen van die twee avonturiers viel. Toen De Hojeda dit vernam, was hij woedend en zwoer dat hij, als hij op het eiland kwam, dien De Esquibel het hoofd voor de voeten zou leggen.
De straat daarginder is de Soendastraat en zij roept duizend machtige beelden op. In deze zee, waar zooveel groote schepen in de jaren van de eerste ontdekkingsreizen zijn vergaan, moet men wel denken aan de heldhaftige expedities, door avonturiers van vroeger op 't getouw gezet. Mooie verzen over de conquistadores spelen door mijn brein.
De Sitka-Indianen behooren tot eenen stam, die door zijne woelingen dikwijls bloedige conflicten heeft uitgelokt, zelfs nog in den laatsten tijd, en als men bedenkt, dat de eerste russische kolonisten voor 't grootste gedeelte kleurlingen waren, en een samenraapsel van uit Siberië ontvluchte avonturiers, zal men toestemmen, dat een streng meester voor die streken geschikt was.
Bij die laatste woorden bleef Pedro verlegen staan. De twee kooplieden zetten groote oogen op en schenen zeer verlegen. Maar de commissaris, gewoon om de zaken van de donkere zijde te bekijken, vermoedde, dat er wat achter dit avontuur stak. Hij keek mij oplettend aan en toen het hem bleek, dat mijn trekken hem onbekend waren, beschouwde hij mijn kameraad met evenveel attentie. Ongelukkigerwijze herkende hij Moralès, dien hij in de gevangenis te Ciudad-Réal had gezien. "Ah!" riep hij, "ik herken een van mijn klanten en geef u de verzekering, dat die jongeman een van de grootste schelmen is in het koninkrijk Spanje." "Maar mijnheer de commissaris," zei Jéróme de Moyadas, "het is een bediende van den prins." "Dat kan wel," zei de man van de wet, "maar ik beoordeel den meester naar den knecht, en zeg u, dat het twee avonturiers zijn, die u bedrogen hebbn." "Maar," zei de grijsaard, "al is de knecht een deugniet, daarom behoeft de meester het toch niet te zijn. Het is niets nieuws een schelm in dienst van een prins te zien." "Praat toch niet van den prins!" zei de andere, "Die jongeman is een intrigant en ik neem hem evengoed gevangen als den ander. Ik zal hun een tête-
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek