Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Meijer spoog moeilijker spoeg-fluimpjes, mòe as-ie 'r van werd Saartje wierp 't klokhuis in 't gat en de dikke logge modder droop van den kolenschop, slaagjes smakkend in het riool. "'k Wou da'k h
Vièr. As-ie 't opgaf, bracht-ie niks mee voor de kindren, de blinde, die gisteren gewacht had, vandaag wachtte. De zakdoek op t ijs, trilde zachtjes, de plezierige stuiptrekking echoënd. Tegen vijf, blij met z'n vangst hij had 'r wel twintig, liep-ie de Sarphatistraat door. Daar waren ze nog bezig met 't ruimen. Op gelijke afstanden leien puntige hoopen sneeuw en straatvuil.
Over 'r zittend aan 't withouten tafeltje, zag-ie eerst hòe wit ze was, hoe hol 'r oogen stonden, hoe 'r handen smalden. In geen jaren had-ie 'r gesproken. As-ie Juda thuisbracht, bleven ze voor de huisdeur redeneeren, heen en weer loopend, van hoekpand naar hoekpand. Boven was-ie in langen tijd niet geweest. Als-ie vroeg hoe 't met Eitje ging, die alleen met heel-warme dagen-van-den-zomer de straat op mocht, zei Juda dat 't 'tzelfde bleef, dan eens wat beter, dan opgewekt, dan dagen en dagen te moe om 't bed uit te komen. 'r Eene long was mis. 't Kon maanden duren, 't kon afloopen. Dat had God in zijn hand. Ze was de oudste van drie, altijd gezond geweest en bijna zonder overgang d
Kobus werd beschaafd, gepast nijdig. As-ie Chris uit de keuken riep van de vlucht had-ie op 't dak nièts bespeurd dan plapperde dat kuiken de heele familie op straat. En te-deksel, 't liep de spuigaten uit dat 'n bezoeker onverschillig of 't de burgemeester was of 'n ander! als-die niet ontvangen kòn worden, belet in de keuken vroeg.
"Hei-je ze gekòch?" , vroeg ze eerst, den zakdoek betastend, van elken visch door 't goed heen, de dikte bevoelend. "Nee", zei-die, 'n homp droog brood in gulzige brokken slikkend as-ie langer gewacht had, was-ie in mekaar gezakt: "nee, die hei-'k uit 'n bijt gehaald". "Uit 'n bijt", sprak ze: "hoe ken men z'n leven zoo w
Goediger dan, 'r an denkend, dat 't kind in de laatste dagen telkens het bed had bevuild en hoe kwaadaardig de man was as-ie in zoo'n stinkend-nat bed most slapen, plaste ze weer door het drab water, zoekend den pot. "Hier is die moe," haastig zei Jan, drogend den rand an z'n kiel. Op de deken in de bedstee tilde de vrouw het huilend kind, dat met de magere beentjes gehurkt kwam te zitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek