Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Het speet den luitenant genoeg dat hij zoo laat gekomen was; ja bijna te laat, want er zijn geen vijf minuten noodig om twee psalmverzen te zingen. Maar het onkruid der Afgescheidenen wies zoo snel, dat er bijna te veel werk aan den winkel kwam voor één overste. Eerst was de luitenant gewaarschuwd door den soldaat, die bij Hartog ingekwartierd was.
"Kan de commissaris van politie je dan verbieden om naar de kerk te gaan!" "Ja, 't is toch zoo! Al de huizen, waar de Afgescheidenen gewoon zijn, worden door agenten bewaakt en Zondags wordt aan ieder, die er in gaat, z'n naam en woonplaats gevraagd; en de commissaris heeft hun laten weten, dat hij order had gekregen om voortaan geen enkelen vreemde van buiten toe te laten.
Niets is er gered dan het eenige koebeest van de Weert. Ze zouden nu moeten bedelen als er geen Afgescheidenen waren!.... Ik.... ik wil en zal niet langer bij de vervolgers hooren!" Jannetje stampte met den voet op den grond; vader en moeder zaten bedrukt te kijken. Gedurende de eerstvolgende minuten zwegen allen. "Ja, ja!" zei vader Huiskamp eindelijk, "er gebeurt al wat in de wereld!"
Hier in Loosdrecht bestond vooreerst weinig kans van vooruitkomen. En een benoeming kwam niet alle dagen voor. Bovendien was het een ongedacht buitenkansje, dat hij deze plaats krijgen kon; men wist heel goed dat zijn ouders zich bij de Afgescheidenen aangesloten hadden.
Jannetje, hoewel gewaarschuwd, bleek niet voor overtuiging vatbaar. "Ze is een best kind," zei moeder, "maar ze heeft haar eigen zinnetje!" Den volgenden dag was ze niet te bewegen mee naar de kerk te gaan. In de samenkomsten der Afgescheidenen kon ze niet komen zonder het getal van negentien te overschrijden.
Wel was er geen letter in eenige Nederlandsche wet te vinden, welke dat gebood of er vrijheid toe gaf, maar de Afgescheidenen stonden buiten de wet, vooral voorzoover de inkwartiering betrof.
Afgescheidenen waren koppige, bekrompen scheurmakers. Zoo werden ze in zijn pastorie beschouwd, zoo bleef Moeder er over denken, zoo leerden wij ze veroordeelen. En zoo zelfstandig is de meening van duizenden en millioenen nu nog. Ze bewonderen de stugge geloofsopoffering, mits in 't verleden. Zoodra die zich in 't heden vertoont, stelt men zich partij en verguist.
Jannetje had haar eersten kerkgang bij de Afgescheidenen achter den rug. Persoonlijk was ze er nog al goed afgekomen; alleen haar bovenkleeding was bedorven. Oom Builders bereikte blootshoofds en met een bloedigen schram boven het linkeroog zijn huis, en tante moest met bont-en-blauw-geslagen schouders en een aanval van koorts naar bed. Maar nu wist het oprechte meisje waar zij bij behoorde!
Voor ditmaal was men dus met den schrik vrijgekomen; maar de luitenant had bij alle duivels uit de hel gezworen, dat als hij nog eens gezonden werd de Scholtianen er anders van lusten zouden. Op tweeërlei wijze hielpen dus de vijanden de gemeente der Afgescheidenen te Bunschoten zich uitbreiden: door vrome godsdienstoefeningen en door barbaarsche vervolging.
"Vrouw, laat zij nou vertellen," vermaande vader, wiens zenuwen sterk genoeg waren om steeds de vermaning van Salomo na te leven: "Vreest niet voor haastigen schrik." "Kijk," zei Jannetje, "het zit zóó: de Afgescheidenen in Amsterdam houden, omdat de stad zoo groot is, wel op twintig plaatsen kerk. En zoo waren wij dan naar mijnheer Buter in de Lindenstraat gegaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek