Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Zij vroeg haastig: »Morgen zie ik je weer op dit uur, niet waar?" »Zeker, zeker! Mijn liefste oogenblik van den geheelen dag!" Het jonge meisje sloeg de heldere kijkers neer, en antwoordde zacht: »Waarom zeg je dat zoo?" Van Reelant vatte snel hare hand, en vroeg in denzelfden toon: »Heb je me dan nog niet begrepen, Adèle? moet ik duidelijker spreken?"
Adèle had nimmer op Van Reelant's tegenwoordigheid of goeden raad behoeven te wachten hij had zich zoo onontbeerlijk gemaakt als een ijzeren wil en een bedachtzame tact vermochten. Reeds was het hem gelukt den Baron op kiesche wijze zijn oogmerk te doen vermoeden, en terstond bleek het hem, dat zijne kansen uitmuntend mochten genoemd worden.
Tijdens den herfst en den winter van het vorige jaar had Adèle niets willen weten van eene »officieele" verloving, mocht ze ook »officieus" Van Reelant de heerlijkste vooruitzichten hebben geopend. Zoolang de heer Van Berenvelt worstelde tegen de koortsachtige onrust, die hem na zijn ernstige ziekte kwelde, mocht men alleen aan hem denken.
De referendaris had inderdaad al menig bezoek op den Vijverberg afgelegd, hij had dien middag bij den Baron »gedineerd", en zelfs aan de rechterhand van freule Adèle gezeten. Dit alles wist André niet, evenmin, dat de heer Van Reelant in blakende gunst stond bij den minister van Buitenlandsche Zaken, en dat Adèle van Berenvelt eenmaal een vorstelijk vermogen van haar vader zou erven.
Van Reelant vervulde zijne taak zeer ernstig. Hij gaf menigeen der artisten een goeden raad, en las soms een paar volzinnen met de vereischte stembuiging voor. Hij voelde zich opgewekt en vroolijk te moede. Reeds den volgenden morgen zou Adèle, op wier verzoek hij zich deze inspanning getroostte, hem hare hand reiken, natuurlijk! Hij bedroog zich niet.
Vrijdag, den 3den Juni 1855, zou een merkwaardige dag in het leven van den nieuwen secretaris-generaal worden. Hij werd dien namiddag op Claarberg, de villa van Baron Van Berenvelt, gelegen aan den schoonen weg van Utrecht naar den Bilt, verwacht. Zijne verloving met freule Adèle zou eindelijk plechtig worden bekend gemaakt aan de vrienden. Tot nog toe hadden ernstige bezwaren dit verhinderd.
»Dat zal er van afhangen!" zeide Adèle glimlachend. »Wanneer u een talentvol ~régisseur~ wil zijn, meneer Van Reelant! dient u zich een beetje te sacrifiëeren!" »Gaarne, freule! Maar ik weet zeker, dat ik geen enkel talent bezit! Adieu, freule!" »Adieu, meneer Van Reelant!"
»Men moest eigenlijk niet op reis gaan!" vervolgde Adèle. »Den Haag wordt miskend. Heeft u hier al lang gewoond, meneer De Witt?" »Een jaar, freule!" »Tijd genoeg om van Den Haag te houden!" »Mag ik er nog iets bijvoegen?" »Zeker, maar geen kwaad van onze lieve stad zeggen!" »In 't minst niet. Den Haag is een heerlijke stad, maar met een beetje moeite zou men er een lustoord van kunnen maken.
Deze edele naam wordt tegenwoordig nog slechts in den franschen form Adèle de eere waardig geacht om door »hollandsche dames" gedragen te worden, ofschoon hy in de formen Aaltje en Aaltien nog steeds voor en na in de friesche en saksische gouen van Nederland in gebruik bleef, en ofschoon nog menige edele Friesin, menige saksische vroue, die zich geenszins haren germaanschen volksaard schamen, met eere dien alouden, zinryken naam blyven dragen.
De schoone tactiek van zwijgen en luisteren paste hij overal elders toe .... met den Baron Van Berenvelt en zijne dochter daarentegen poogde hij zooveel mogelijk een ongedwongen toon aan te slaan. Nu trachtte hij zich terstond een eervollen aftocht te verzekeren. Hij sprak snel door, en roerde met groote handigheid vele nieuwe onderwerpen aan. Adèle antwoordde beleefd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek