μοσχοκάρφια

Ενημερώθηκε: 18 Μαΐου 2025

Το ξέρω!-ξαναφώναξε πιο δυνατά η Λιόλια με τρόμο κι άρχισε να ταράζη σύσσωμη. . . μου τόπε η νεκρή ! μου τόπε. . μου τόπε!-το κεράκι του!. . το ρούφηξε. . . . . Και το παιδί μ' ένα μικρό σπασμό ξεψύχισε-κ' η Λιόλια λιγοθύμησε. . . Όταν ήρθε ο Νίκος, πιο ύστερα, έπεσε η Λιόλια απάνω του κλαίγοντας κ' έμεινε πολλήν ώρα με το κεφάλι κρυμμένο στο στήθος του. . με τα δυο της τα χέρια του ψηλαφούσε το κεφάλι του, τους ώμους του-λες κ’ ήθελε να βεβαιώση πως ήτονε ζωντανός αυτός τουλάχιστο, αυτός ο μόνος θησαυρός της!. . . Κι ο Νίκος με βουρκωμένα μάτια της χάδευε τα μαλλιά. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μέσα σ' ένα δισκάκι, στρωμένο με μια πετσέτα άσπρη χιόνι μαζί με δυο πορτοκάλια που τους είχαν μπηγμένα μοσχοκάρφια, μ’ ένα στεφανάκι από λουλουδάκια κέρινα ολόγυρα στο κερένιο κεφαλάκι με τα κόκκινα μεταξωτά μαλλάκια, την πήγαν την άλλη μέρα την Κερένια Κούκλα να την παραχώσουν.

Konstantinos Christomanos - Η Κερένια κούκλα : Αθηναϊκό μυθιστόρημα