United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ας είναι δε αρκετός αριθμός των τέκνων έν άρρεν και έν θήλυ συμφώνως με τον νόμον. Όταν δε αναγνωρίζεται μεν ότι το γεννηθέν είναι τέκνον των παραδεχομένων αυτό, χρειάζεται όμως να κριθή ποιον πρέπει να ακολουθήση το γεννηθέν, τότε, εάν μεν μία δούλη το γεννήση με δούλον ή ελεύθερον ή απελεύθερον, ωρισμένως ας ανήκη εις τον κύριον της δούλης το γεννηθέν.
Ελέγετο δε ότι καθυστερούν εκ των συμμάχων αυτών οι σφενδονήται, τους οποίους είχον ζητήσει από τον Γαλαξίαν, και οι Νεφελοκένταυροι• και οι τελευταίοι έφθασαν όταν ήδη η μάχη είχε κριθή, που να μη έφθαναν• αλλ' οι σφενδονήται δεν ήλθαν, διό λέγεται ότι ο Φαέθων οργισθείς επυρπόλησε κατόπιν την χώραν των. Τοιαύτη ήτο και του Φαέθοντος η δύναμις.
Εάν αι πόλεις αύται νομίσουν ότι παρελείφθη τι καλόν, δύνανται να το προσθέσουν εις τους όρους τούτους· παν δε ό,τι ήθελε κριθή ως ωφέλιμον διά τας πόλεις αυτάς μετά συζήτησιν από κοινού, τούτο θέλει κυρωθή και έχη ισχύν.»
Νέος Σωκράτης. Είμαι συμφωνότατος. Ξένος. Λοιπόν δεν εσυμπεριλάβαμεν άραγε αρκετά σαφώς, ότι τότε γίνεται το παράδειγμα, όταν έν όμοιον πράγμα κριθή διά παρομοιώσεως ορθώς μέσα εις άλλο κομματιασμένον, και συγκεντρωθή η αντίληψίς μας εις τα δύο μαζί διά να αποτελέση μίαν αληθινήν κρίσιν; Νέος Σωκράτης. Έτσι φαίνεται. Ξένος.
Αυτή η τρέλλα σας η μισητή φαντάσου αν διαδοθή, πόσο της Ρώμης εύκολα η μοίρα θα κριθή. ΑΓΙΟΣ ΔΗΜ. Ο κόσμος ο Ρωμαϊκός την μαχαιριά την έφαγε γερή. Κι' η θάλασσα και η στεριά το μαρτυράν. Γραφτό του είνε πάντα να ζαρώση. Ούτε η Αθήνα, ούτε η Ρώμη να εξημερώση μπορεί αυτούς που έρχονται.
Εάν δε εις αυτά τα έτη τού συμβή να κριθή ως εξυπηρετήσας καλώς τα συμφέροντα της πόλεως, και έχη πεποίθησιν ότι θα καταπείση την βουλήν και την συνέλευσιν του λαού και ζητήση ή να εγκριθή κάποια προθεσμία διά την αναχώρησίν του ή εντελώς να μείνη εις όλην του την ζωήν, ας παρουσιασθή και ας πείση την πόλιν εις ό,τι ζητεί και τότε αυτά ας εκτελεσθούν.
Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός, αλλ' άγει εις την ζωήν. Εκ της ζωής και των πράξεων θα κριθή αν η δικασκαλία είναι αληθής. Άνευ τούτων ούτε ρήματα ορθής δοξασίας θα ωφελήσωσιν, ούτε έργα δυνάμεως.
Πρέπει δε βεβαίως να υπάρχη πλήρης σύμπτωσις υποχρεώσεων και από τα δύο μέρη, δηλαδή μεταξύ παιδεραστού και έπιδιώκοντος φιλοσοφίαν ή άλλην αρετήν, διά να κριθή ως καλώς παραχωρηθείσα η εύνοια ενός νέου προς εραστήν.
Τι τάχα; Εάν ποτε κανείς γενικώς μόνον ώριζε αγώνα οποιονδήποτε, χωρίς να τον χαρακτηρίση ούτε ως γυμνικόν ούτε ως μουσικόν, ούτε ως ιππικόν, αλλά συνκεντρώση όλους τους πολίτας και ορίσας βραβεία προκηρύξη να έλθη όποιος θέλη να αγωνισθή μόνον περί ηδονής, και όποιος τέρψη τους θεατάς περισσότερον, χωρίς να υποβάλλεται εις ωρισμένους όρους, νικήση δε, διότι θα εκτελέση αυτό ακριβώς όσον το δυνατόν περισσότερον, και κριθή ότι από όλους τους συναγωνιστάς ανεδείχθη ο ηδονικώτερος, τότε τι νομίζομεν ότι ημπορούσε να προκύψη από αυτήν την προκήρυξιν;
Εξ άλλου όμως δεν ήταν και δογματικός. «Υποστηρίζω ότι κανένα έργο τέχνης δεν μπορεί να κριθή με άλλους κανόνες παρά με κείνους που βγαίνουν απ' το ίδιο το έργο· αν είναι συνεπές ή όχι με τον εαυτό του, ιδού το ζήτημα». Αυτός είναι ένας από τους εξόχους αφορισμούς του.
Λέξη Της Ημέρας