United States or Israel ? Vote for the TOP Country of the Week !


Αυτά 'πε κείνος και άρεσεν ο λόγος και των άλλων· και το νερό τους έχυσαν οι κήρυκες 'ς τ' χέρια, 270 και, αφού κρατήραις με κρασί στεφάνωσαν οι νέοι, έδωκανόλους απαρχήτα γεμιστά ποτήρια· και, αφού σπονδίσαν κ' έπιαν όσ' ήθελε η ψυχή τους, με δόλον ο πολύγνωμος τους είπεν Οδυσσέας· «Ακούτε με, της θαυμαστής βασίλισσας μνηστήρες, 275 να φανερώσω εγώεσάς ό,τ' η ψυχή μου λέγει. εξόχως τον Ευρύμαχον και Αντίνοον τον θείον παρακαλώ, 'που φρόνιμον και αυτόν είπε τον λόγον, τώρα το τόξο ν' αφεθή καιτους θεούς να ελπίζουν· αύριο την νίκην ο θεός θα δώσ' εις όποιον θέλη. 280 αλλά να δώσετεεμέ το στιλβωμένο τόξο, τα χέρια και την δύναμι να δοκιμάσω εμπρός σας, αν ρώμ' υπάρχει ως άλλοτετα λυγιστά μου μέλη, ή χάθη απ' τους παραδαρμούς και απ' την ταλαιπωρία».

Μέγα δε μαρτύριον των λόγων τούτων είναι το εξής· εάν ο Πέρσης εξεστράτευε καθ' ημών μόνων θέλων να μας εκδικηθή διά την προλαβούσαν δούλωσιν, έπρεπε να στρατεύση μόνον καθ' ημών και να αφήση όλους τους άλλους· τότε τωόντι ήθελε δείξει σαφώς ότι μόνον κατά των Σκυθών ελαύνει και ουχί κατά των άλλων· αλλ' άμα διέβη εις την ήπειρον ταύτην, υπέταξεν όλους τους λαούς όσους εύρεν εμπρός του.

Ούτω λοιπόν ο Κωλέττης διά μόνης της προσποιητής εκείνης απαθείας του και της ετοιμότητος του πνεύματός του συνετέλεσεν εις την καταστροφήν του Δράμαλη, ίσως πλειότερον πολλών άλλων· διότι βεβαίως, αν συνεκοινώνει ούτος μετά του στόλου, ήτο σχεδόν αδύνατον να καταστραφή· ίσως μάλιστα και ήθελεν επιτύχη του σκοπού του.

Έπρεπε λοιπόν μόνον καθ' ημών να φέρετε αυτούς και όχι να βαδίσετε μετ' αυτών κατά των άλλων· τούτο δε ήτο εις την εξουσίαν σας, και εάν ακόμη εβιάζεσθε υπό των Αθηναίων, αφού η μετά των Λακεδαιμονίων κατά του Μήδου συμμαχία υπήρχεν ήδη, συμμαχία, την οποίαν προβάλλετε αιωνίως. Τωόντι αύτη ήτο ικανή να σας προφυλάττη από τας προσβολάς μας, και προ πάντων να σας επιτρέπη να σκέπτεσθε αφόβως.

Έπρεπε προ πολλού ήδη οι Μυτιληναίοι να μη τιμώνται παρ' ημών τόσον ευνοϊκώτερα των άλλων· εάν εγίνετο τούτο, δεν θα περιήρχοντο εις τοιούτον βαθμόν αυθαδείας, τοσούτω μάλλον όσω έγκειται εις την φύσιν του ανθρώπου να περιφρονή τους θωπεύοντας και να σέβεται τους μη υποχωρούντας.

Και ο μεν Βρασίδας καθ' όλον το υπόλοιπον του χειμώνος ησχολήθη εις το να τακτοποιή τας πόλεις, τας οποίας είχε κυριεύσει, και να μελετά την κατάκτησιν άλλων· και με το τέλος του χειμώνος έληγε το όγδοον έτος του πολέμου τούτου. Οι δε Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι μόλις ήλθεν η άνοιξις του ακολούθου θέρους, συνεφώνησαν ανακωχήν ενός έτους.

Και όσους μεν λόγους είπον έκαστοι, είτε μέλλοντες να πολεμήσουν είτε εν αυτώ τω πολέμω, δύσκολον ήτο να απομνημονεύσω αυτολεξεί, τόσον εκείνους τους οποίους εγώ αυτός ήκουσα όσον και εκείνους τους οποίους ήκουσα παρ' άλλων· εξέθεσα όμως αυτούς όπως ενόμιζον ότι συνεβιβάζοντο καλύτερα προς τα πραττόμενα, διατηρών όσον το δυνατόν ακριβέστατα την έννοιαν των αληθώς λεχθέντων· τα δε πραχθέντα εν τω πολέμω έργα δεν ετόλμησα να γράψω ερωτών τον τυχόντα ουδέ όπως ενόμιζον εγώ, αλλ' αφού εβασάνισα μεθ' όλης της δυνατής ακριβείας και εκείνα εις τα οποία εγώ αυτός παρευρέθην και εκείνα τα οποία έμαθον παρ' άλλων.

Ποία δε θα είναι η βάσις της υπηρεσίας ταύτης; Η αυτοεξέτασις της συνειδήσεως εν πραότητι ήτις δεν σπεύδει να καταδικάση, εν αγάπη ήτις δεν είναι πρόθυμος να πιστεύση, εν απλότητι ήτις δεν γνωρίζει τα αμαρτήματα των άλλων· η πίστις ήτις ζητεί την ενίσχυσιν άνωθεν, και γνωρίζει ότι, ορθώς ζητούσα, θα επιτύχη· η αυταπάρνησις ήτις εν τη επιθυμία του να δοξάζη τον Θεόν και να συντελή εις την ευημερίαν των ανθρώπων ανευρίσκει τον μόνον οδηγόν των πράξεών της προς όλον τον κόσμον.

Εκείνοι που απέθανον προτήτερον, ενταφιάσθησαν υπό των άλλων· εγώ τέλος πάντων ενταφίασα όλους, και έμεινα μόνος εις το φοβερόν εκείνο χάος· και τούτο δεν είνε θαυμαστόν, επειδή εγώ είχα και περισσοτέρας τροφάς από τους άλλους, με το να απέθανεν ένας σύντροφός μου μετά δύο ημέρας ύστερον από το ναυάγιον, και το μερίδιόν του μου έμεινεν ιδικόν μου, και έχοντας πράξιν εις τοιαύτας δυστυχίας από τους άλλους, εις την αρχήν εφρόντισα να κρύψω μερικάς διά την χρείαν μου, και όσας μου έτυχον εφύλαττον με μεγάλην επιμέλειαν.

Αυτή λοιπόν, ω κυρία, είνε η ιστορία μου, έως που έφθασα εδώ. Τότε η Ζωηδία του έδωσε την ελευθερίαν διά να υπάγη· αλλ' αυτός την παρεκάλεσε να μείνη διά να ακούση και τας ιστορίας των άλλων· και λαμβάνοντας την άδειαν εκάθησε πλησίον του πρώτου.