Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 13 Ιουνίου 2025
Ήτο πάντοτε καθαρός και κόσμιος κατά τε το σώμα και τα ενδύματα, γλυκύς και ευπροσήγορος, μετριόφρων και ταπεινός, ολιγαρκής και λιτότατος, φιλάνθρωπος και αφιλοχρήματος, ελεήμων και ευεργετικός, παρήγορος των δυστυχούντων, συνδιαλλακτής των διχονοούντων, σύμβουλος δε και οδηγός παντός παρεκτρεπομένου από την οδόν, την οποίαν επί της γης μας εχάραξεν ο θεάνθρωπος Ιησούς· εν ενί λόγω συνησθάνετο πληρέστατα την θείαν και υψηλήν αποστολήν, την οποίαν πας ιερεύς του Υψίστου εν τω μέσω του λογικού ποιμνίου του έχει.
Πόσον μακράν φαίνονται τα έτη εκείνα, κατά τα οποία το ελληνικόν έθνος τόσην είχε πεποίθησιν εις εαυτό και τόσον ηθικόν σθένος! Ο Σουρμελής, ανήκων εις το παρελθόν, το οποίον απετέλει συνέχειαν των μεγάλων παραδόσεων του 21, ήτο πλέον ξένος εν μέσω ημών και έκρινεν ότι ήτο καιρός ν' απέλθη.
Πλην αυτός δεν τους ήκουσε και επροχώρει ακόμη. — Τουλάχιστον να ιδώ μονάχα! έλεγεν. Ήδη μετά κόπου και αγωνίας πολυώρου, παρήλθεν η μεσημβρία ως υπελόγιζεν ο γέρων, έφθασεν εις την είσοδον του ελαιοφύτου κάμπου, εν μέσω του οποίου ην το κτήμα του. Κ' ησθάνθη εκεί τρομακτικούς κρότους πρωτοφανείς και πρωτακούστους ως να κατέπιπτον σωροί κοκκάλων ξηρών από κατωφερείας.
Μας εξένιζε δε ακόμη και πάντοτε ανεξήγητος μας εφαίνετο η ενδυμασία του συμμαθητού μας και η αιφνιδία της πολλάκις μεταβολή. Τα καινουργή του φορέματα διεδέχοντο αίφνης άλλα ωραιότερα, χωρίς τινα λόγον, ταύτα δε επαλαιούντο πάλιν εις τους ώμους του και κατέπιπτον σχεδόν εις ράκη, εν μέσω χειμώνος πολλάκις, χωρίς ποτέ να παρεμβή κλωστή ή βελόνη προς διόρθωσιν ή αναπλήρωσιν της φθοράς.
Υπό σφοδρού βηχός διεκόπη η ομιλία του γέροντος· Ημείς δε, ακούσαντες περί αποχωρισμού, ηρχίσαμεν να οδυρώμεθα, ενώ εκείνος αγωνιών έβηχε. — Μη κλαίετε, παιδία μου, επανέλαβε μετ' ολίγον ο γέρων, όλοι εγεννήθημεν διά ν' αποθάνωμεν· ευτυχής δε ο αποθνήσκων εν τω μέσω τόσων φίλων. Μη κλαίετε, φίλοι μου, μη φοβείσθε τον θάνατον.
Λαβών πληροφορίας περί τούτων, εστράφη προς τον Λακρίνη και τω απεκρίθη· «Δεν φοβούμαι παντάπασι τους ανθρώπους τούτους οίτινες έχουσιν εν τω μέσω της πόλεως των πλατείαν εν τη οποία συνερχόμενοι απατώσιν αλλήλους διά ψευδών όρκων.
Την στιγμήν εκείνην, ηκούσθησαν και τα πρώτα συρίγματα του ατμοπλοίου, καταπλέοντος εκ Πειραιώς. Εγλυκοχάραζε πλέον. Εν τω μέσω του κενού λιμένος έπαιζον τα φώτα του μαύρου πλοίου, φεγγοβολούντα ακόμη. Ελαφρά πρωινή αύρα έπνεε.
Εν μέσω της γαλήνης της φύσεως διεχύνετο ούτος, απλούς ήδη, άνευ περιστροφών, άνευ καμπών και αναπάλσεων, αφελής ως προσευχή, ως επίκλησις προς κάτι ον υπέρτατον, κατέχον όλας τας σκέψεις και όλην την ζωήν του αυλητού.
Μετέφερεν αυτήν εις άλλην ζωήν, ψυχράν, σοβαράν, μεστήν πραγματικότητος ασφυκτικής, την οποίαν αύτη πριν ουδέποτ' εφαντάζετο, μέσω της χαριέσσης φύσεως εν τη οποία ανεπτύχθη.
ΣΟΛ. Διότι νομίζομεν, Ανάχαρσι, ότι η προθυμία των εις τας ασκήσεις θα γίνη μεγαλειτέρα, όταν βλέπουν τους αριστεύοντας να τιμώνται και ν' ανακηρύσσωνται εν τω μέσω όλων των Ελλήνων.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν