United States or Svalbard and Jan Mayen ? Vote for the TOP Country of the Week !


Και, αν ήμην νομοθέτης, θα επροσπαθούσα να αναγκάζω και τους ποιητάς και όλους τους πολίτας να κάμνουν κατ' αυτόν τον τρόπον, και θα επέβαλλα σχεδόν την ανωτέραν ποινήν, εάν προφέρη το στόμα κανενός μέσα εις την χώραν, ότι υπάρχουν κάποτε μερικοί άνθρωποι πονηροί μεν, αλλά ζώντες ηδονικώς ή ότι άλλα μεν είναι ωφέλιμα και επικερδή, αλλά όμως δικαιότερα και πολλά άλλα έξω από τα σήμερον λεγόμενα από τους Κρήτας και Λακεδαιμονίους, καθώς φαίνεται, και μάλιστα θα έπειθα τους πολίτας να μου ομιλούν και διαφορετικήν γλώσσαν από τους άλλους ανθρώπους.

Πρώτον μεν οι νομοφύλακες ας είναι μέλη τούτου του δικαστηρίου, έπειτα οι ζώντες συνάδελφοί του, ακόμη δε και το δικαστήριον των εκλεκτών. Όστις δε κατηγορή ας λέγη διά τον κατηγορούμενον ότι ο δείνα και ο δείνα είναι ανάξιος της αρχής.

Οι νεκροί έμεναν άταφοι· ο βλέπων τινά εκ των ιδικών του κείμενον κατά γης κατελαμβάνετο υπό θλίψεως και φόβου· εκείνοι δε πού εγκατελείποντο ακόμη ζώντες, πληγωμένοι ή ασθενείς, ήσαν διά τους ζώντας αντικείμενον περισσοτέρας λύπης και αθλιώτεροι ακόμη εκείνων πού εχάθησαν.

Αλλ' ευθύς απ' αρχής, ότε ημείς οι ζώντες μακράν του κρατήρος της εθνικής εκρήξεως ηκούσαμεν ότι οι Υδραίοι και οι Σπετσιώται και οι Ψαριανοί ανεπέτασαν την σημαίαν της ελευθερίας, συνησθάνθημεν ζωηρότερον περί τίνος επρόκειτο.

Ήθελον δε οι Θηβαίοι να κάμουν ώστε όσοι θα εσυλλαμβάνοντο αιχμάλωτοι να εγγυηθούν διά την ζωήν εκείνων, οίτινες είχον συλληφθή ζώντες εντός της πόλεως. Και οι μεν Θηβαίοι αυτά διενοούντο.

Η λύπη, ην αισθανόμεθα διά την στέρησιν του φιλτάτου όντος, ομοιάζει την εκρίζωσην οδόντος· σφοδρός ο πόνος, αλλά στιγμιαίος. Μόνοι οι ζώντες προξενούσιν ημίν διαρκείς λύπας.

Αλλά το συμπέρασμα αυτής απέβη εναντίον προς τα πράγματα, διότι αύτη διετείνετο ότι η βασιλίς των πόλεων δεν έμελλέ ποτε να πέση. Και τις ηδύνατο να προεικάση το εναντίον; Οι λαοί οι ζώντες υπό το κράτος της προλήψεως υπόκεινται, ως γνωστόν, εις αΐδιον πλάνην. Ολίγιστοι άνθρωποι ευρίσκοντο τότε εν Ελλάδι μη βεβυθισμένοι μέχρι της κορυφής εις την ιλύν της προλήψεως.

Οι δύο φίλοι μου παρίσταντο ενώπιον μου ως σκελετοί κινούμενοι, σκελετοί ζώντες, σκελετοί τρώγοντες και πίνοντες. Αποτρόπαιον θέαμα! Προ ώρας ήρξατο η μελωδία της πανηγύρεως. Αλλ' εγώ δεν ήκουον πλέον.

Οι Τούρκοι, πατήσαντες επί των πτωμάτων των ολίγων ηρώων, οίτινες όρθιοι εις το ρήγμα και επί των καπνιζόντων ερειπίων προετάσσον το στήθος αυτών ως τελευταίον προμαχώνα κατά της εισβολής των εχθρών, εισώρμησαν εις την αυλήν. Αλλ' οι ζώντες ακόμη εκ των υπερασπιστών του Αρκαδίου, αποσυρθέντες εις τα κελλία, αντέταξαν εκείθεν την τελευταίαν άμυναν και έστρωσαν την αυλήν με τουρκικά πτώματα.

Αι γυναίκες δεν εξήρχοντο ποσώς της οικίας, ημείς δε απεφεύγομεν, όσω το δυνατόν, πάσαν μετά Τούρκου συνάντησιν, και ζώντες λάθρα ανεμένομεν μεθ' υπομονής, αλλά και μετά πολλής αγωνίας, να παρέλθη η οργή Κυρίου.