United States or Luxembourg ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij herhaalde ze en vergat niets, geen enkel woord. "Je bent een kleine schat!" zei de afgezant. "Maar laat ons nu voortmaken!" Hij klom op den wagen, maakte een groot gat in het hooi en verborg zich daarin. Maroessia zette zich neer op de plaats, die een vrachtrijder zou ingenomen hebben, spoorde de ossen met haar lief stemmetje aan, dat in 't eerst een beetje trilde.
Stel u voor, temidden van feestgewoel spraken we over eene zaak zóó ernstig en zóó teer. Maar 't was de eenige gelegenheid om hem alleen te spreken, en wij moesten voortmaken. Alleen! en om ons heen waren menschen en nog eens menschen.
Al dit rumoer scheen geen bijzondere stoornis in zijn gewoonten gebracht te hebben, althans hij huilde, toen hij het gezelschap in het water liet duikelen, en hij huilde toen het er weer uit was. »Zullen we wachten neef, tot zij de schuit weer in orde hebben?" »Neen, Andries, de vracht is betaald. Laat ons dadelijk voortmaken!"
Maken wij dus gebruik van de gelegenheid en laat ons spoedig voortmaken; misschien bereiken wij gindsche bergen nog vóór hunne versterking is aangekomen en eenmaal dáár, zullen we wel zien van hen ontslagen te worden. Gij hebt gelijk, riep de luitenant. Vooruit, aan het werk! En in minder tijd dan men het kan vertellen, was een ieder klaar, en begon de kleine stoet den heuvel af te dalen.
"Gij hebt mij drie uren doen verliezen met uwe vervloekte gekheid. Laten wij nu voortmaken, zonder meer zotternij." "Wel, Mijnheer," zeide Sam zeer nederig, "ik geloof dat gij ons allen om hals wilt helpen, paarden en al. Mijnheer zal er nu toch niet aan denken om voor den eten af te rijden. Mijnheers paard moet afgewreven worden, zie maar hoe het zich bespat heeft; en Jerry loopt ook kreupel.
»En laat ons nu voortmaken, broeder," zei Hulda gejaagd. »Wij hebben geen oogenblik te verliezen, als wij met onze toebereidselen gereed willen zijn." Den volgenden morgen reden professor Sylvius Hog en Hulda Hansen, naast elkander in het bont beschilderde karretje van baas Lengling gezeten, het dorp uit. Zooals men weet, was er geen plaats voor drie personen.
De dokter had toch immers ook gezegd dat zij vooruitging kom, ze moest nu maar geen zorgen hebben vóór den tijd! Zoo, daar stond grootmoeders stoel weer in het aardige, zonnige hoekje bij het raam. Elsje deed een kooltje vuur in de stoof en schoof die bij den stoel. Nu gauw stof afgenomen en het ontbijt klaar gezet; ze zou vlug voortmaken, dan was alles netjes, als grootmoeder binnen kwam.
"Kom nu maar gauw mee," zei Nel tot Door; "want er zijn heel wat vaasjes te vullen." "Gelukkig! Ons cadeau is bezorgd," zei Door, op de nieuwe mand voor Julia wijzend. "Stopt u die maar goed weg, moes, anders ziet Leni die nog, voor we thuis zijn." "Daar zal ik wel voor zorgen, kind! Ja, meisjes, jullie moet voortmaken. Een verjaardag zonder bloemen en dat nog wel in den zomer, dat gaat toch niet.
Spoedig werd de deur geopend, en Dik deed zijne boodschap. "Ik zal den dokter wekken," klonk het antwoord. "Voortmaken!" riep Dik, die vol angstig ongeduld bij zijn paard heen en weder liep. Nu, er werd ook voortgemaakt, want er waren nog geen tien minuten verloopen, toen dokter Marling reeds geheel gekleed naar buiten kwam en in het rijtuig stapte.
Hoe vriendelijk keek ze op naar het kleine ding dat op haar toesprong. "Hij komt zoo." zei Elsje, "brr, wat is het koud!" "Hij moet voortmaken," antwoordde grootmoeder "anders is ie uit, als moeder thuis komt. Neen, blijf jij er maar af, kindje. Ik ben veel te bang voor brand." "Ja," zei Elsje.
Woord Van De Dag