United States or Poland ? Vote for the TOP Country of the Week !
En, nu de openbare meening behoorlijk ingelicht was, werden, alsof er eene samenspanning, een algemeene overeenkomst, eene soort verstandhouding bestond, de aanbiedingen aan Hulda Hansen voor het loterijbriefje gedaan, niet herhaald bij den nieuwen eigenaar.
Hij kwam ter bestemder plaatse met Joël Hansen aan, die hem halverwege te gemoet was gegaan. Zooals men wel gissen kan, werd hij in de herberg van vrouw Hansen goed ontvangen en werd hem de mooie kamer op de gelijkvloersche verdieping tot huisvesting aangewezen. Natuurlijk was deze met versche jeneverboomtakken versierd, die haar eenen bijzonderen geur verleenden, alsof zij eene kapel ware.
Een donkere kamer moest de luitenant echter hebben; de vraag werd van alle kanten bekeken, en ten slotte eindigde luitenant Hansen met een donkere kamer, welker nadere bestemming ik niet nader wil aanduiden. In den nood leert men zich behelpen. Omdat nu de proviandtent ledig was, en de voorraad aan boord was overgebracht, werd ze tot allerlei doeleinden gebezigd.
Wiik en Ristvedt woonden ongeveer twee jaren in het huis, genaamd de Magneet, en ze hadden niet willen ruilen met ons aan boord der Gjöa. Luitenant Hansen en ik woonden samen in de kajuit; maar het was zeer vochtig bij ons, en we moesten den geheelen winter door 's avonds groote stukken ijs uit onze kooien slaan.
Hij wilde het evenwel nooit erkennen, maar herhaalde steeds: »Ja wel, praat maar toe! Ik ben nog steeds de schuldenaar van de kinderen van vrouw Hansen. Waar zou ik mij thans zonder hen bevinden? Mijn lijk in den waterval van den Rjukan, of in de Maan-Elf, of in een der meren gedreven, aan vraatzuchtige visschen ter prooi! Nogmaals, ik ben hun het leven verschuldigd, dat is zeker!"
We wilden later in de baai op de rendierjacht gaan en lieten daarom ook onze voorraden achter. Het ijs begon vast te worden; maar het was nog niet sterk genoeg, om ons te dragen. In de Gjöahaven was alles monter en gezond. Den 9den September waren de luitenant en Hansen van hun lang uitstapje met goed succes teruggekeerd. Ze hadden hun doel, kaap Crozier, bereikt en het dépôt daar aangelegd.
Van hun kant waren Hansen en Wisting bezig, de tenten te veranderen. Het model, dat ze maakten, lijkt in vorm zooveel mogelijk op de sneeuwhutten van de Eskimo's; het is, in plaats van rond, langwerpig en heeft geen platten kant, waar de wind vat op heeft. Het middengedeelte van de Walvischbaai is nu met ijs overdekt, maar buiten blijft de zee nog open.
En ik ben er verzekerd van, Mijnheer Hog, dat gij niet anders zoudt gehandeld hebben!" »Zeker, vrouw Hansen, zeker, zou ik anders gehandeld hebben!" »Maar, wat zoudt gij dan gedaan hebben?" »Ik zou eerder alles gepoogd, alles ondernomen hebben, dan dat ik dat loterijbriefje, hetwelk mijne dochter onder zoo bijzondere en buitengewone omstandigheden ontvangen had, afgestaan zou hebben."
»Mij dunkt, dat wij zeer goed zouden doen, wanneer wij te zamen in het huwelijk traden." »Dat dunkt mij ook," antwoordde Hulda bedaard, evenwel met een schier onmerkbaren glimlach op het gelaat. »Dat zou zeer goed zijn," vulde vrouw Hansen aan, alsof het een reeds lang overeengekomen zaak ware. »Dat denk ik ook," hernam Joël, »en op die wijze zou ik natuurlijk uw schoonbroeder worden."
"Precies. Ik wil u wel vertellen, in vertrouwen natuurlijk, dat ze een bijl gebruikten." "Deze bemanning die u nu heeft?" Kapitein Hansen knikte. "De andere schipper was altijd veel te onvoorzichtig", legde de stuurman uit. "Hij draaide zich alleen maar even om, toen zaten ze al boven op hem." "We hebben geen schijn van kans hier", was de klacht van den schipper.
Woord Van De Dag