United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Er zal u noch mij leed geschieden. Zeven jaren zijn voorbij. De zee zal roerloos worden." De golven werden stil, nadat zijn stem had gesproken. De stormwind zweeg. De Schot kon rustig het zwarte schip bestijgen. "Bij u moet ik zijn," zeide de kapitein. "Laat mij één nacht in uw huis wonen, en alle schatten aan boord zijn van u.
Ja, heel de schepping zweeg, en cederstam en heester Hing loverkruin en tak om 't jammer van zijn' meester; Het Paradijsooft bleekte, en 't vooglenzangchoor zweeg, Dat dwars door 't bladgewelf ten hoogsten hemel steeg.
Ik zag het eensklaps met schrik en zei: Laten we liever een eindje meer naar 't midden der rivier gaan, ik vrees dat we hier hinderen. Maar de meisjes protesteerden luide: Waarom? Het ijs is hier uitstekend en de rivier is toch geen privé eigendom? Ik zweeg, geconsterneerd. Hoe durfden ze zoo onbescheiden op te treden!
Hier zweeg Spinael; zijne stem had bij de laatste woorden eenen doffen toon verkregen, die genoeg deed hooren, hoe het vertellen dier daad hem de borst beneep. De winkelier zweeg insgelijks; hij kon niet gelooven wat hij hoorde.
Ik ben uitgestuurd om hem dit te beletten; maar om daarin te slagen, moet ik hem zien en spreken. Als ik draalde..." Hier zweeg de afgezant en keek om zich heen. De vrouw des huizes was nog afwezig, twee kleine jongens sliepen rustig op een breede bank.
Zij had ook Bertie als een getuige willen aanhalen, maar Bertie had toch nooit iets bepaalds gezegd; ze wist dus niet hoe ze hem brengen zoû in haar verhaal en zweeg dus over hem. Sir Archibald hoorde haar ontsteld aan; hij had nooit vermoed, dat er zoo iets in zijne dochter omging; hij had gemeend, dat alles zonneklaar in hare ziel was! En ... wat dan? vroeg hij aarzelend.
Hare grootmoeder zweeg, maar keek haar aan met iets verwijtends in de vriendelijke oogen. Een oogenblik was het heel stil in de kamer, haast even stil als daar buiten, waar de heldere winterzon de kale takken der boomen verlichtte en alles rondom in rust scheen, in één kalme, vredige rust.
"Hoe zou jij zijn gedrag wel verklaren?" vroeg haar zuster. "Ik zou hem beschouwen als... o, hoe gaarne zou ik dat doen... alleen lichtzinnig, heel, heel erg lichtzinnig." Elinor zweeg. Inwendig overlegde zij, wat het beste zou zijn; nu aanstonds met haar verhaal te beginnen, of het uit te stellen, tot Marianne sterker was; en een paar minuten wandelden zij zwijgend verder.
Ik vind 't zoo zielig, hè?" "Ja, we kunnen 'n inteekenlijst op de club leggen." "En ik ga zelf wel vragen bij 'n paar meisjes." "Dat 's best," knikte Mary, trok Go's arm door den haren, "en ben-je verder nogal voldaan?" "Ja, o ja; 't was 'n prachtige avond." Ze zweeg even, en toen bedenkend: "Wat doen de studenten ook weer?" "Die gaan in de ziekenhuizen, de heele stad door.
Hij zweeg van zijn innerlijken lust en beloofde weêr braaf naar het koor te gaan. Maar hij hield zijn belofte niet, hoewel zijn vader hem sloeg en vaak bestrafte. Later bleef hij ook 's avonds uit, een buurman zei dat hij in taveernen kwam met andere jongelieden. Anfroy bedwong zijn drift en sprak weder met hem; hij zou nu in de leer gaan bij een zilversmid.
Woord Van De Dag