Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Deze liederen konden evenwel den geest der Egyptische niet boeien, die vertrouwd was met de schoonste zangen van Hellas' dichters.
Dat is zoo, vorst, en toch ... gij herinnert u de vreeselijke nederlaag van ons heer, toen de vijand eens met zijne ontzettend verleidelijke zangen de onzen.... Zwijg, riep de koning snel en heftig, roep mij dat oogenblik niet voor den geest.
Geen plekje is onbeplant, het veld geeft zijn rijkdom in lagen boven elkaar. Een heerlijke stemming brengen die velden over u. Ge denkt aan de oude bucolische zangen, ge verwacht ieder oogenblik een satyr of een amortje tusschen de guirlanden te zien springen. Eer we het bemerken zijn wij Nola genaderd. In de verte ligt het als een wit nest tegen de uitloopers van de Apennijnen.
Als uw ziel blijft hangen Aan muziek en zangen, En in zoet verlangen U een traan ontschiet, Denk dan wie te voren U dit lied deed hooren, En vergeet mij niet!
De guzla hangt in de slavische herberg aan den wand, even als in Spanje de guitaar of pandero aan den wand der posada; en diegene onder de gasten, die de servische zangen het beste uit zijn hoofd kent, neemt het instrument van den muur en begint te zingen.
Maar in spijt van hunne plechtigheden bleef de hemel helder. De negers gaven zich toen over aan woedende drinkgelagen, zich dronken makende met den "tembo", een bedwelmenden drank, dien men van den kokosboom verkrijgt, of met een soort van zeer koppig bier "togwa" genoemd. Hunne zangen, zonder eenige geregelde melodie, maar met eene zeer juiste maat, duurden tot laat in den nacht.
En de grijsaard had wel zijn aangezicht willen omwinden van heilige ontroering evenals Elia, toen hij stond in den ingang der spelonk, en de Heere hem voorbijging in het suizen eener zachte stilte. »Hemelsche zangen hemelsche heirscharen!" fluisterde de stervende. Het oog van den grijsaard rustte thans op zijn vrouw.
Ik min u, als de nachtegaal Van minneweelde zoet verhaal In klanken zet en zangen, En de avond met een wâ van dauw En droom en donker zilvergrauw De landen houdt omvangen.... O Limburg, mijn geboortegrond, Voor alles op dit wijde rond Van schoone wereldrijken, Blijft mij uw lieve schoonheid waard, Mijn onbesnoeide, groene gaard; Waar vind ik uws gelijke?
Terwijl ik dorst beproeven het vroegere heldendom ten voorbeeld onzer broederen op te roepen, stroomden van uwe lier mannelijke en machtige zangen, die het vaderland doorklonken en mij den boezem van hoop en vertrouwen deden zwellen.
En gedurende de enkele uren van rust, ons gelaten door die vrome zangen, waren er allerlei vreemde geluiden, wel geschikt om den reiziger te verschrikken, die daar in de open lucht ligt in het land van schorpioenen en slangen. Het waren onze ossen, die onder ons afdak vastgemaakt waren en die telkens bewogen of kauwden of zich zacht de lenden wreven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek