Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
In het hart van Deconinck was wel zoveel rust en koelheid, maar minder hoop op geluk: hij begreep dat het onmogelijk was het geweld der vijanden te wederstaan; want de reuzenstaltige springalen en hoge torens gaven de Fransen te veel voordeel op de Burgers, die van zulk oorlogstuig niet voorzien waren.
Dat duurde en duurde zo vreselijk lang dat zij zich begonnen af te vragen of er soms een ongeval gebeurd was met de stoomboot, of Massijn wellicht schipbreuk had geleden. Zij durfden er bijna niet luid meer over spreken, en zij ontweken zoveel mogelijk het huis van de weduwe Massijn, waar de twee vrouwen opnieuw ganse dagen zaten te wenen.
Die mannen, die zoveel van de ernstige zijde des levens gezien hadden; zij, mannen in de ruimste zin des woords, doch kinderen in het geloof, wierpen zich steeds met kinderlik vertrouwen in de armen van der vaderen God. Met bewogen stem stortte Uijs zijn hart uit: »Onze Vader, ofschoon Gij in de Hemelen troont, gevoelen wij Uw tegenwoordigheid in ons midden.
Dit was dus een groot voordeel voor de landbouw en dientengevolge ook voor de veeteelt. De wilde-dieren-plaag, die soms de veeteelt zoveel schade had gedaan, was nog niet geheel uitgeroeid, maar in elk geval lang niet zo algemeen meer als het geval was geweest. Op 29 Julie 1705 schrijft Tas in zijn dagboek: »Wij vinden op ons land dicht na 't land van Botma vers leeuw of tijgerspoor."
Hij antwoordde op dit alles gelijk iemand die deze landen maar onlangs verlaten had, en vertelde zoveel wonderlijke dingen, dat de omstaanders hem met eerbied en nieuwsgierigheid aanhoorden. Alhoewel zijn gezegden doorgaans ernstig en treffend waren, kwamen er echter somtijds zulke boertige woorden uit zijn mond, dat de Prelaten zelf in lachen moesten uitbarsten.
Zijn ogen draaiden halsstarrig in het rond, en wanneer zijn blik op een Fransman viel, kwamen zijn lippen met zoveel ongenoegen over elkaar dat hij zichtbaar de tanden tezamen knarste. Om de vijftig jaren oud, maar nog in de volle kracht des levens, met brede borst en zware leden, kon men hem als de sterkste ridder aanzien.
Die naam zo heilig voor mij, die naam is de uwe, o Gustaf! Ik kon U voor zoveel goedheid niets dan dankbaarheid en liefde terugkeren, niets dan bewondering voor uw edel hart.
"Maar Mijnheer De Marigny," vroeg de Koning, "weet gij geen middel om nog enige tijd in de uitgaven des Rijks te voorzien? Want ik denk niet dat de gelden uit Vlaanderen zo haast komen zullen: die toestand baart mij de grootste wanhoop." "Ik weet geen middel, Sire. Wij hebben er reeds zoveel gebruikt!"
Met die beuzelingen moest de Vlaamse lezer zich vergenoegen. Kon de letterkunde dan in stand blijven? Neen, zij verging geheel, en dit is wel merkbaar wanneer men nagaat dat wij, vóór dit tijdstip, zoveel en betere dichters dan de Fransen bezaten, daar er geen enkele verdienstelijke onder die dwingelandij gebloeid heeft.
Wij, die er in geslaagd waren de vijand af te slaan, moesten onze broeders te hulp snellen. Maritz gaf dadelik bevel, dat twaalf onzer, op onze beste paarden gezeten, met hem de vluchtende vijand zouden vervolgen, terwijl de overige twintig mannen het lager zouden beschermen, en zoveel mogelik de versterkingen zouden verbeteren en herstellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek