Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Alsof 'n behuwd-hoedanigheid de zaak minder verpletterend gemaakt had! Z'n bloed-eigen dochter, zeg ik je! Maar... mondje toe, dit begryp jelui! Er uit, er uit! De hollandsche harten, onbuigzame republikeinen, onkreukbare karakters, vrygeboren menschen met nooit gebogen nekken ... slopen als geranselde honden de kroeg uit.
Geen onzer is in-staat den oorsprong van z'n indrukken nauwkeurig te bepalen, noch met juistheid het aandeel te schiften dat velerlei invloeden uitoefenen op ons oordeel.
Toen de man over dit onderwerp begon, was Wouter angstig dat z'n moeder haar denkbeelden, die hy meende te kennen, lucht geven zou op 'n wys die niet paste by Holsma's toon en eenvoudige waardigheid. Maar hoe groot was z'n verbazing, toen-i z'n moeder op-eenmaal welsprekend hoorde worden in geheel andere richting dan onlangs toen hy zich beklaagd had over dezelfde zaak. Juist, dokter, zei ze.
Zij liep verschillende kamers door; alle waren groot, rijk en mooi, maar toch niet gezellig. "'Nee, dacht zij, terwijl zij van de eene naar de andere ging, 'deze moet ik niet hebben, deze moet ik niet hebben." Op dat oogenblik hield de afgezant z'n hand voor Maroessia's mond. "Wacht even!" zei hij zachtjes. "Hebt u iets gehoord?" vroeg het kind.
Ze hebben mijn hier al verteld, dat 't debiet van z'n boeken zoo'n beetje begon af te nemen en nou maakt ie me ineens zoo'n reuzen-reclame, dat's voor Van Houten om van te kwijlen wat 'n gladde jongen is die Zola, ik wou dat ik hem en dat hij ikke was, nou!... "En wat dunkt u, zou Zola zijn zin krijgen, zou er van 't proces Dreyfus een revisie komen?"
Och, Puckie, zei juffrouw Bruin op dien middag tegen den kleinen décoratieschilder, die zijn dagelijksch kopje koffie bij haar kwam halen Sjuul is heelemaal in de war, d'r is geen land met 'm te bezeilen 't wordt een mooie boel hier; die akelige dooie versjesmaker zij wenkte met haar hoofd in de richting van het atelier, waarvan de deur openstond bederft z'n heele humeur.
De kinderen hingen aan zijn lippen, alsof hij een mooi sprookje vertelde. Hij had juist een verhaal beëindigd; de stilte woog zwaar, ieder was met z'n eigen gedachten bezig. Plotseling schrikten zij op. Twee schoten klonken in den nacht, gevolgd door meerdere. Men luisterde scherp. De schoten kwamen van den kant der steppe.
Zeker, zéker mag je m'n vrindje zyn! Maar ... maar ... Ze zocht 'n voorwaarde, 'n beletsel, iets dat hem niet kwetste, en toch terugvoerde naar 't standpunt dat z'n leeftyd hem naar hare meening aanwees.
Die gekruiste armen getuigden van de meening dat er geen byzondere behoefte was aan voorbereiding tot het uitdeelen van den oorveeg dien haar saamgeknepen lippen beloofden aan ieder die haar te na mocht komen. En die glimlach! Over Wouter's hoofd heen had de wreedaard z'n weg genomen naar de deur, en daar den gelukkigen schipper bereikt. Want de man knikte terug...
Eens had 'n bedelbrief-industrieel z'n waakzaamheid verschalkt, door by arglistige overklimming van de achterleuning der stoep, de bovenbel te bereiken. De jongeheer Pompile was er zeer verstoord over, en ook Wouter-zelf voelde verdriet. Wat zou er van hem worden by zoo'n slordige plichts-vervulling? Een andermaal had hy aan de majestueuze Hersilia den toegang door den kelder geweigerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek