Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Met een woesten ruk wipte hij recht naar het verhoog, schonk zich een glas water, dronk, en toen weer stilte heerschte, sprak hij met gloeiende overtuiging: "Medeburgers!
Geerten bukte zich, den ruig-behaarden kop intrekkend tusschen beide schouders, wipte dan weer recht, kapte als een bezetene op Franskens schuitje ...
«Hier heen, heertje!" klapte uit de hoogte de stem der deerne. Ze wipte vlug voort, telkens de voeten plantend op de minst steenige plaatsen. In het rijzende zonlicht verloren de opslingerende cactusrijen iedere wijking en scheen het als waren zij hoog de een op de ander gestapeld.
Het was haar alles eender, als 't maar een gezamenlijke doening was. Ze wipte nu de marmeren trapzuilen over en geraakte in de groote drinkzaal. 't Was haar een vlugge duizeling, de storting van al de withelle klaarte en, rekewijs langs 't verblindend geflikker van blanke tafelborden en ster-vonkend glasgerief, de sombere krioeling van menschen.
Nu moet ik langzamerhand weg, om mij te gaan verkleeden. Zij wipte van haar stoel. Het licht weifelde, de deuren schoven dicht. Een licht applaus klapte als op ongelijke handslagen door de zaal.
Doodkalm en deftig zeide hij: "Vrouw Boon, een oogenblikje asjeblieft." Even kalm en bedaard draaide hij zich om, legde beide handen op een paal, nam een sprong, en wipte er op. Toen wees hij met vriendelijk gebaar naar een anderen paal, en zei: "Zie zoo, ga nu maar door, asjeblieft; wilt u liever ook niet gaan zitten? Geneer u niet."
Hier John, hier is je hamer," en weg wipte Meta om, "dien man" in zijn zeer ongepaste werkzaamheden te helpen. Brooke zei niet eens "dank je", maar terwijl hij bukte om het prozaïsch werktuig aan te nemen, kuste hij zijn bruidje achter de porte-brisée, met een blik, die tante March haar zakdoek deed te voorschijn halen, met een plotseling opkomend floers voor haar scherpe oude oogen.
Als de schrikkelijke smert zou uitbreken, zou ze pal staan, met een herte vol troost.... Plots iets ziende, dat lange buiten 't bereik van zijn begrip gebleven was, rok zich Romaan met een hard gesnok van zijn spieren uit op zijn stoel, en wipte nadien rechte. Hee-la! 't Was een doffe roep en zijne wenkbrauwen kromden verwilderd naar omhooge.
Jack wisselde nog een paar woorden met den officier en gaf vervolgens zijn paard de sporen om zich weer bij zijn gezelschap te voegen. Tegen vijf uur in de namiddag bereikten zij het verblijf van Don Rebiera. Jack wipte uit den zadel en snelde, gevolgd door Gascoigne, naar binnen.
Meteen wipte zij vogellicht naar buiten, snoof, als dronken, de heerlijk verkwikkende lentelucht op, holde stoeiend als een kind, onder de bloeiende boomen en langs 't bloeiend beekje heen en weer, tot zij eindelijk hijgend, met vuurroode kleur, bij Cordúla in de keuken kwam om te ontbijten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek