Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
"Zul-je wel vriendelijk voor ons bedanken, beste jongen?" "Dat is niet noodig," zeide Dik. "Hier heb ik nog twee kwartjes; daarvoor kun-je eieren koopen. Goeden avond." Dik nam de mand, en was de deur weer uit, vóór de oude menschen er erg in hadden; zij vouwden de handen en dankten God. Dik keerde naar het dorp terug, en liep eerst bij den molenaar aan, om hem alles te vertellen.
Het bevel tot den tocht op den 5den gegeven zynde, vouwden wy onze hangmatten op, en wy trokken ten zuid-zuid-oosten, vervolgens ten zuid-oosten, door gevaarlyke en diepe moerassen, alwaar wy tot aan de borst toe door het water gingen, en de regen viel als met bakken van den hemel.
"Weldra zou de plechtigheid aanvangen; de monniken traden de moskee binnen, terwijl wij ongeloovigen in eene kleine voorzaal werden gebracht, van waar wij echter alles konden gadeslaan. "De geloovigen plaatsten zich in eenen halven kring en vouwden de beenen onder hun lichaam.
Hij had 'n smal-geel gezicht, hoekig alsof de jukken 't vel doorpuntten en onder den neus als 't gekruip van een rups was 't stekig gepluis van zwart-bruine haartjes. In 't wit-wijdend licht van 't fabrieksraam vouwden de oogleedjes schuw met harstig vuil in de hoeken. "Heere! Heere! Daar wordt wat verkoch! Heere! Kijk is, heere!"
't Hielp niets dat de dames pas haar tranen hadden afgedroogd, zij vouwden als 't ware smeekend de handen in elkaar en opnieuw vloeiden de tranen overvloedig uit haar diep-bedroefde oogen. Nu pas beseften zij eerst duidelijk wat het beteekende Rikiki daar zoo alleen in den vreemde te moeten achterlaten.
't Was een Zwitsersch landschap, maar de toppen zwollen op, en torens werden de verre bergen, torens die rezen naar de zon, van boven zilver en goud, en van onder aschgrauw, purper en bruin. Wolkenkathedralen met vensters, gangen en nissen; Walhalla's! Maar éér men er aan dacht vlokten ze uiteen in wattige brokken, zakten, vouwden ineen en regenden ginder uit over het heldere, bezonde land.
Zij vouwden de handen, lachten zeer luid en spraken allen tegelijk onder druk bewegen van haar kleine handen, om mij een massa geheimen te onthullen. Ik haalde mijn woordenboek voor den dag. Dat wekte sensatie. "Lief boerin ... aardige meisjes..." Zij dansten van pret. De moeder liet ze op een rij staan, telde ze met den voorvinger en klopte zichzelve op de borst. "Ik heb ze het leven gegeven."
Het licht nam toe in kracht, zij sloten de oogen voor dien glans; toen zij ze weer openden, zie, daar was de ster weder, maar niet onbewegelijk en hoog verheven als de andere sterren, neen, laag aan het firmament en zich zachtkens voortbewegende. Toen vouwden zij de handen en verheugden zich met groote vreugde.
Dus genoodigd zetten ook de anderen zich neder, bogen het hoofd, vouwden de handen op de borst en deden te zamen dit eenvoudig gebed: Vader van allen God! wat ons is voorgezet is Uwe gave. Neem onzen dank en zegen ons, opdat wij mogen voortgaan met Uwen wil te doen. Bij die laatste woorden sloegen zij de oogen op, en zagen elkander verbaasd aan.
Zij twijfelden niet aan het wreede lot dat hun was beschoren; de eenen knielden neder, de anderen vouwden de handen, eenigen smeekten de priesters, die bij het sakristijn stonden, hunne biecht te willen hooren; allen spraken met misbaar en tranen van hunne kinderen of van hunne ouders ...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek