Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Opmerkelijk is deze wijze van schreeuwen zonder twijfel, n.l. wanneer men er voor de eerste maal op let; aangenaam is zij echter niet, vooral omdat de beide Vogels iemand altijd in de rede vallen, d. w. z. beginnen te schreeuwen, zoodra men ergens staan blijft en een luid gesprek voert."
Zij zelven droegen den eeretitel van Mikado's, de eerwaardigen; bovendien voert ieder hunner, na zijn dood, in de jaarboeken des rijks nog andere schitterende namen en bijnamen, waaronder hij tot de nakomelingschap overgaat.
Lieve vriendinnen, gij moet weten, dat, zooals de dwaasheid vele malen anderen uit een gelukkigen toestand rukt en in de grootste ellende brengt, aldus ook de wijsheid den verstandige uit zeer groote gevaren helpen kan en hem tot groote en zekere rust voert. En dat het waar is, dat de dwaasheid uit geluk in ellende stort, ziet men door vele voorbeelden.
In het Saksische huis voert het sobere, gemoedelijke den boventoon, vooral in het meest oorspronkelijke type in Twente en in het Oosten der Graafschap. Hier overheerscht de houtbouw, vooral de vakwerkbouw, en wel op zeer aantrekkelijke wijze.
Daar is zoo waar onze Arendt!" riep Petersen uit, van zijn stoel opspringend en mij haastig tegemoetkomend. "Welk gelukkig toeval voert je juist vandaag naar Apia, kerel?" vervolgde hij, terwijl hij mij hartelijk omhelsde. "Kom je ons misschien een laten nieuwjaarswensch brengen?"
Maar voor den aanvang van het eigenlijke beleg sommeert zij Suffolk nog tot de overgave en biedt den Engelschen vrijen aftocht aan met achterlating van al hunne wapenen en munitie. Den 12en Juni begint reeds in de vroegte een geregeld artillerie-duel en een algemeene stormloop. Met hare banier in de hand en aan de zijde van d'Alençon, haren »gentil duc«, voert Jeanne hare troepen aan.
En zoo bleven wij die nacht van stormgeweld: een maagd, drie senatoren, een handelsreiziger en een slaaf, aan den rand van het ravijn, dat zich uit strekt langs den heirweg, die voert naar de stad van Larissa. In diepen slaap lagen wij, geloof ik, allen die nacht ter neêr. Plotseling schrikte ik op en mijn eerste gedachte was aan mijn bruid.
Het dier beproefde te vergeefs zich met zijn snuit van het touw te ontdoen, waarmede het aan het schuitje was vast gemaakt. "Vooruit" riep Joe uit, ten toppunt van vreugde, en zoo goed hij kon dit vreemde span aanzettende. "Dit is weer eene nieuwe manier van reizen! Wij doen het niet minder! Een olifant als 't u blieft!" "Maar waarheen voert hij ons?" vroeg Kennedy.
Maar wij mogen hier niet toeven, en gaan door Moulin, van waar een waar een weg bergopwaarts voert naar de ons reeds bekende ruïnen van Montaigle. En zie daar, voor ons, de indrukwekkende rotsmassa van Poilvache, die haar stoute en kantige lijnen zoo scherp tegen den hemel afteekent en de aan haar voet gegroepeerde huizen schijnt te verpletteren.
Bij een dichter van den rang van Garborg, die alles mee doormaakt, wat zijn tijd beweegt, ontmoeten wij deze stemming als een overgangsstadium. Sommigen blijven in het pessimisme steken; anderen slaan dit stadium over of maken het door vóór den tijd, waarin zij als schrijver optreden. Een verdere stap, waartoe het pessimisme voert, is, dat men aan de harde realiteit den rug toekeert.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek