Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 november 2025
Sigurd reed de berghelling op, en het licht werd al sterker en sterker naarmate hij verder kwam, totdat, toen hij den top bereikt had, een haag van donkere vlammen voor hem stond. Het vuur brandde met een geraas dat het hart van ieder ander zou verschrikt hebben, maar Sigurd herinnerde zich de woorden van de vogels, en zonder een oogenblik te aarzelen, stortte hij zich er midden in.
Hij verzocht dus aan Beckman, hem bij een boer, dien hij hem noemde, te wachten, en reisde voort naar Bruck. Het was reeds nacht, toen hij in het gezicht kwam van het slot: dan welke verbazing beving hem, toen hij het in dikke rookwolken gehuld zag, terwijl de spiegeling der vlammen in de rivier teruggekaatst werd.
Neen, hij was het niet vergeten, doch als bij ingeving begreep hij, dat Frits zijn vreeselijke dwaling thans wilde goed maken met zijn bloed en zijn leven, en al had Frits tien Waterfonteins in vlammen doen opgaan, de oude Jansen zou het hem thans vergeven hebben! Waar waren nu zijn toorn en bitterheid?
Onze held opende de tasch, die zijn tante hem had gegeven, stak het gras in zijn nabijheid in brand, en met het zwaard van Murakumo sneed hij de groote groene halmen zoo snel mogelijk af. Nauwelijks had hij dit gedaan, of de wind draaide plotseling om, en joeg de vlammen van hem weg, zoodat de Prins ten slotte kon ontsnappen zonder zich ook maar eenigszins te hebben gebrand.
Maar toen had er eensklaps een geheele verandering in zijn gelaat plaats. Zijn blik schoot vlammen. De woorden trachten zijn lippen te ontsnappen. Hij kon zich niet langer inhouden!.... Eindelijk kruiste hij zijn armen en zeide op doffen toon: "Wie zijt gij?" "Schipbreukelingen evenals gij," antwoordde de ingenieur diep ontroerd. "Wij hebben u hierheen gevoerd, onder uw gelijken."
Op haar paard gestegen, evenals toen zij haar oorlogsmeisjes op bevel van Odin aanvoerde, reed zij in de vlammen die van den grooten brandstapel opstegen, en verdween voor immer uit het gezicht der menschen.
Hoor, onophoudelijk rammeien de vijanden de muren, hier en ginds, zelfs op verscheidene plaatsen tegelijk. Waarom trekken de dappere strijders niet als vroeger de poort uit en jagen den vijand als kaf voor zich heen en doen de belegeringswerktuigen door vernielende vlammen verteren?
Terwijl de soldaten schier wanhopig tegen de vlammen worstelden en aan het vuur zijn prooi betwistten, was Napoleon, wiens slaap men gedurende den nacht niet had durven storen, bij de dubbele helderheid van daglicht en vlammen ontwaakt. Zijn eerste gemoedsbeweging was gramschap, en terstond gaf hij bevel, den brand te blusschen, maar men overtuigt hem, dat dit onmogelijk is.
Dan wierp iedereen zich met wanhoop vooruit, en de hoofden der menigte vloden in de duisternis met ongelooflijke snelheid voorbij. Op dit ogenblik verenigden zich meer klagende stemmen en riepen: "Wee! Wee! Zij verbranden onze vaderstad ... Zie de vlammen verheffen zich boven onze daken. O wee! O wee!"
Vlak naast hem zat een eekhoorn, maar ze schenen elkaar niet te zien. Nu stroomde het vuur het dal in. Het siste en dreunde als een bruisende storm. Door den rook heen was het te zien, hoe de vlammen van den eenen boom op den anderen sloegen. Eer een de vlam vatte, werd hij eerst in een dunnen rooksluier gewikkeld, dan werden alle naalden tegelijk rood, en dan begon hij te knetteren en te branden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek