Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Hij was naar zijn kamer gegaan, hij wilde alleen zijn; er lag egoïsme in dien wensch, maar ook poëzie. Hoe zong die viool, hoe heerlijk golfde de toon uit de bruine, schoone Cremona. Alles vergat hij om zich heen.
Hij kent er geen uiting voor, dan in de tonen, die hij, plotseling de viool weer aanzettend, aan het speeltuig ontlokt. "Luister, luister!" zegt de zieke, terwijl zij zich opricht en met onnatuurlijk schitterende oogen voor zich uit staart. "Waar heeft die jongen dat geleerd?" vraagt de medicus. "'t Is buitengewoon zeer buitengewoon geniaal!"
Intusschen hield Vitalis, zonder een woord te spreken, aanhoudend zijn blik op het bakje gericht en speelde eenige vroolijke deuntjes op zijn viool, die hij volgens de maat op en neer bewoog. Capi kwam weldra bij zijn meester terug, terwijl hij het bakje zegevierend in de hoogte hield. Nu was het de beurt van Joli-Coeur en van mij om op te treden.
"Die juffrouw Kegge speelt admirabel, niet waar?" zei een beschaafd heer, zijn viool weer uit de vioolkas nemende, om zich voor de tweede afdeeling gereed te maken, en omziende naar een groot liefhebber, een dik persoon, met een lomp uiterlijk, dien ik in 't orkest met een waldhoren gezien had. "Ze speelt verdraaid vlug!" antwoordde die van den waldhoren.
De heer keek eens in de pet en zag niets anders dan eenig kopergeld. "Wordt je niet moe, oude man, met zoo den heelen dag te spelen? Wil ik je eens aflossen, dan kun je wat uitrusten!" zei de heer. "O, als u ook spelen kunt, graag!" was het antwoord en de viool ging uit de handen van den blinden bedelaar in die van den rijken heer over.
Dames en heeren, zeide Vitalis, terwijl hij met de eene hand zijn strijkstok zwaaide en met de andere met zijn viool eenige bewegingen maakte, onze voorstelling zal besloten worden door een fraai tooneelstuk, getiteld: De knecht van den heer Joli-Coeur of de domste van de twee is niet dien men denkt.
Dat vertrek van Wassiliï Troebjetzki viel omstreeks de swjatki , een' tijd dat alle kinderen, en ook eenige van de bedienden, in de groote zaal 'roebeltje rol' spelen. Van deze swjatki-feesten moet ik nog vertellen. Zij vermaakten zich met allerlei spelen en dansten bij de viool van den ouden Grigoriï, die alleen in dien tijd bij ons kwam.
Toen hij den volgenden morgen vroeg ontwaakte, scheen de zon warm en vriendelijk in zijn kamertje, blonk glinsterend op de daken en speelde met het loof der boomen van het kleine tuintje achter het huis. Zijn oude viool scheen hem op tafel toe te lachen, 't Was alsof zij hem toeriep: "Goeden morgen! Zie je me niet? Hier ben ik." 't Was nog doodstil in huis. Hij luisterde; niets bewoog zich.
Behalve orgel, Zondags in de Groote kerk, speelde hij viool en dirigeerde de orkestvereeniging Orpheus en het zanggezelschap Polyhymnia, gaf pianolessen aan de jonge dames, onderwees violoncel en leerde klarinet spelen aan den eenigen dilettant, die zich in het stadje aan dat instrument waagde. "Methode," was zijn geliefkoosd stopwoord, "School," het tweede, wat hij gebruikte.
Hij laat den strijkstok over de eenige snaar van de viool, zijn guzla, gaan, het eenvoudige, met een dierenhuid bespannen instrument ... en de tonen doen oud en jong toesnellen. Wat zingt de gebaarde zanger? Hij zingt over het oude Bosnië van vóór de occupatie. Hoe was het toen? Het ging er eigenaardig woest toe!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek