United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op de Britsche eilanden zijn de Zigeuners, die door Sir Walter Scott in eenige zijner uitstekende romans even meesterlijk geteekend zijn als door Cervantes in Spanje, door Puschkin in Rusland, Spindler in zijn "Jood" in Duitschland, Victor Hugo in zijn "Notre dame de Paris" in Frankrijk, even rustelooze omzwervers geweest, als overal elders, en hebben daar ook, even als overal, hunnen stam zuiver bewaard.
Het houdt in geen enkel opzicht verband met de Hollandsche letterkunde van den dag; het beteekent een nieuw tijdperk in onze letteren. Geen wonder. Waar de schrijver zich geestelijk buiten Hollandsche invloeden om had gevormd en bij voorkeur genoot van de groote geesten der Europeesche Romantiek. Geen slaafsch navolger werd hij van Rousseau noch van Heine, van Scott noch van Victor Hugo.
Marmont zou het vak Coblentz-Bingen, Victor het vak Bingen-Basel voor zijn rekening nemen.
Laat uw geschrift eens zien. VICTOR, mompelende. Met zijne bons altijd! Wat kan ik daarmee doen? 'k Ben er vet mee, met zijne bons! Ai mij, mijn oor! EDWARD, tot den meester. Meester, het is zijn geschrift van gisteren. Hij heeft daar straks eenen grooten Rubbens in zijn cahier gemaakt. DE MEESTER, tot Edward. Zwijg! gij weet dat ik geene overdragers kan lijden. Zijt gij er altemaal?
Maar nauwelijks was de eerste indruk van verbazing voorbij of een der soldaten hernam spottend: «Wie zijt gij, vreemdeling, die ons Romeinen, als nietige slaven toespreekt?» «In het land mijner vaderen heet ik Punto, maar in het Romeinsch leger, waar ik Hoofdman was noemde men mij Marcus Liberius Victor».
Mortier werd teruggeworpen naar de Aube en de Seine, terwijl Marmont, Ney en Victor zich bij Vitry-le-François vereenigden, en Macdonald op Châlons-sur-Marne terugging. Een divisie van Marmont hield de passen door het Argonnerwoud voorloopig nog bezet.
Na lang beraad had hij afgezien van een plan om, vereenigd met Victor, die Smolensk had bereikt, en met Saint-Cyr, die nog bij Polotzk aan de Duna stond, over Bjeloi en Welish naar St. Petersburg te rukken en Alexander hier den vrede voor te schrijven. Zelf had hij gevoeld, dat deze vermetele zet niet meer uitvoerbaar was. Zijn leger had te veel geleden.
Victor, ging door zijstraten langs den Plantentuin en kwam op de kade. Daar zag hij om. De kade en de straten waren eenzaam. Niemand was achter hem. Hij ademde ruimer. Vervolgens bereikte hij de brug van Austerlitz. Toenmaals moest nog bruggeld betaald worden. Hij ging naar 't brugwachtershuisje en betaalde een sou. "'t Is twee sous," zei de invalide op de brug. "Ge draagt een kind dat gaan kan.
Hij hield sinds langen tijd Félicité's verbeelding bezig, omdat hij uit Amerika kwam; dit woord deed haar aan Victor denken, zóó zelfs dat ze den neger had aangesproken om er het hare van te weten. Eens zelfs had ze gezegd: "Wat zou mevrouw gelukkig zijn met dien vogel!"
»Wat wilt gij! de hartstocht voor de couleur locale, dat's de fout van ons allen, leerlingen van de la Croix; wij zijn allen verliefd op de Orientales van Victor Hugo, wij winden ons op met Oostersche luchten en Zuider zonnegloed en ... en...." »Couleur locale zooveel gij wilt, maar gij zult mij nooit wijs maken dat de hemel in 't Joodsche Land uit donkerblauw glas is samengesteld!"
Woord Van De Dag