Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Maar voor de deur stond de heer impresario, die hem drie woorden toevoegde, welke hem verstijven deden. De Signora was.... De Signora kon.... In 't kort, de kunst der Signora was maar al te zeer tot waarheid geworden; en de heer Lodewijk Malthus, die de opvoering van Don Giovanni was gaan bijwonen als toeschouwer, verliet haar als Don Giovanni in eigen persoon.
De kerken uit dien tijd waren kleine ronde of vierkante kapellen, waarvan het platte dak met een koepel gedekt was. Het tweede tijdvak loopt van de zesde tot de elfde eeuw. Dit is de ware bloeitijd der byzantijnsche kunst, die haar hoogste ontwikkeling bereikt om vervolgens als het ware te verstijven.
Door een eigenaardig proces had op het gelaat van Francine een merkwaardige verandering plaats gegrepen. Het bloed, dat nog geen tijd gehad had geheel en al te verstijven, was ongetwijfeld door de hooge temperatuur van het gips weer warm geworden en naar de bovenste lichaamsdeelen gestroomd, zoodat het matwitte van het voorhoofd en de wangen langzamerhand een rosen tint begon te krijgen.
Het was genoeg om zijn tong te verstijven, en hij roerde dit punt niet weder aan. Toen zij vertrokken waren, ging Beatrice toebereidselen maken. Haar voornemen was naar Londen te reizen, om, zoo mogelijk, in het Lagerhuis Geoffrey voor 't laatst te zien, en dan terug te keeren.
Zij stierf bijna van angst voor dat donker, dat haar als een floers van angst omwaaide, voor dien zondvloed, die zich op haar bloot hoofd uitgoot, zonder dat zij zich beschutten kon, voor de windstooten, die haar bijkans heur mantel afrukten, die haar deden verstijven van koude in die zwarte tulle, welke om haar heen fladderde.
Dit gedaan hebbende bleef zij zich nog met de aanwezigen over de werking van het gif onderhouden, hun vertellende, hoe zij achtereenvolgens al haar ledematen voelde verstijven, totdat zij eindelijk, ontwarende dat het gif haar hart genaakte, haar dochters tot zich riep om haar de oogen te sluiten.
Ik had haar toornig gelast mij te verlaten omdat zij mij al te oneerbiedig had willen overhalen mijn bevel tot den terugtocht in te trekken. Nu kwam zij mij doodsbleek mededeelen dat Antonius het admiraalsschip had verlaten, ons op een klein vijf-roeiersvaartuig gevolgd was, en zooeven bij ons aan boord was gekomen. »Van schrik voelde ik mijn bloed verstijven.
De zon zou blijven op- en ondergaan, maar als ze verdween, zouden duizenden van zijn vuurwielen over 't land vlammen en de lucht zou trillen van warmte als op een heeten zomerdag. Men zou den oogst binnenhalen onder den winterlijken sterrenhemel, aardbeien en boschbessen zouden 't geheele jaar door den grond in 't bosch bekleeden, nooit zou 't water tot ijs verstijven.
Uit zijne kindsheid is hem slechts ééne herinnering bijgebleven: eene vreeselijke herinnering, die hem nog van schrik verstijven doet, zoo vaak ze door eenig toeval weer wordt opgewekt: de herinnering aan lijken en stervenden, aan brandende huizen en aan een man met een rooden pantalon, die naar hem toekwam, hem beet pakte en wegvoerde, verre, verre weg!
Toen dacht hij dat hij dat haar om zijne vingers voelde kronkelen; en toen, dat dat om zijnen hals werd geslingerd, en al dichter en dichter klemde, tot hij geen adem meer kon halen en toen dacht hij dat stemmen hem toefluisterden een gefluister dat hem van angst deed verstijven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek