Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Ik, neêrgebukt van rouw, Blijf aan mijn broeder, aan mijn broederplicht, getrouw. 'k Verwijt u niets, ô neen: gy hebt zijn dood gewroken: Ik zie geen handen hier van 't bloed diens broeders rooken. Waar zijn die benden thands, van 's warelds versten boord Verzameld door zijn zorg? waar zijn die Reusbekrijgers, Die op 't vijandlijk bloed uit wraak verhitte tijgers?
Hij bereikte Home Farm. Twee mannen stonden in den hof. Hij sprong uit het zadel en wierp ze zijn teugels toe. In den versten stal glinsterde een lichtje. Er was iets, dat hem zeide, dat daar het lijk lag, en hij ging naar de deur en legde de hand op den knop. Toen aarzelde hij even, voelende, dat hij iets ontdekken zoû, waaraan zijn leven hing. Daarna wierp hij de deur open, en trad binnen.
Hun gezang is zeer eentonig en wordt begeleid door een soort van zeer eenvoudige guitaar. Nadat ook deze zaak geregeld was, maakte ik met den heer Beeckman een uitstapje naar Boké, den versten post in het binnenland. Dit dorp ligt op een heuvel, waarvan de hellingen met goed onderhouden tuinen bedekt zijn; eene dichte haag van scherpe doornen dient als verdedigingsmiddel.
Het was een kale zolderkamer; in den versten hoek brandde een flauw lichtje. Bij het bed zat nog een oud vrouwtje, de apothekersleerling van de Gemeente stond bij het vuur een tandenstoker te snijden uit een veerenschacht. »'t Is koud vanavond, juffrouw Corney,« zeide dit jongemensch, toen de Moeder binnenkwam.
Daar kan men er ook bijna zeker op rekenen, menschen te zullen aantreffen. Nabij de monding der rivier wonen de Bagas; een weinig hoogerop de Naloes; nabij Boké, den versten post in het binnenland, vindt men de Landoemans; bij de bronnen der rivier eindelijk wonen de Foelahs, wier gebied zich uitstrekt tot den Senegal, die slechts dertig dagreizen van de Nuñez verwijderd is.
»Ik zal er niet lang meer één zijn,« antwoordde hij en keek op met een gezicht, waarop geen andere menschelijke gevoelens te lezen waren dan woede en schrik. »Sla ze allemaal dood! Wat voor recht hebben ze, mij te slachten?« Onder het spreken kreeg hij Oliver en Mr. Brownlow in 't oog. Naar den versten hoek van de bank terugwijkend, vroeg hij, wat zij hier kwamen doen.
Daar heft hij plots zijn Aanschijn en met oogen, Vaag en toch klaar, uitkijkend naar den rand, Den versten zoom des horizons, waar vlogen Vogels, als vlekken op den heldren wand Des eindloos-wijden hemels, en zijn hand, Als vogel-zelf, zich zwierend naar den hooge,
De tribune, een geïmproviseerde tempel van schragen en planken, overschaduwd door een dak van zeildoek, van welks top eene groote driekleur vrolijk in het zonlicht wapperde, terwijl de spitsen der stijlen met bonte wapenborden en veelkleurige vaantjes prijkten, was dus geplaatst dat men regts en links, tot op den versten afstand, de schijnbaar zich vernaauwende rails met het oog volgen kon, en voor en achter, waar de bogen der reusachtige brug de rivier overspanden, den vrijen blik had op het water.
Ze maakten plaats voor den vreemdeling, maar hij ging in den versten hoek zitten en at en dronk alleen, of liever met zijn hond, dien hij van tijd tot tijd een brok toegooide.
Zij sprak geen woord meer, maar drong bevend, met groote, zwarte oogen, in den versten hoek der kamer terug. Beschermend hield zij haar beide sidderende handen op de schrale schoudertjes van het schreiend Paulientje. Daar kwamen vlugge schreden de trappen opgerend. De deur vloog open en hij stond vóór haar, als een verschijning uit een andere wereld, met zijn zoontje naast zich.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek